ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/અનિલ વ્યાસ/કૅટ-વૉક: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Poem2Open}}

…એનો વાન પીતામ્બરી હતો. કદ ઊંચું, કપાળ મોટું, કાન સુડોળ, હોઠ કોતરેલા, નાક સહેજ તીણું, જે ચહેરાને અસ્મિતા આપતું. એ હસતી ત્યારે એની મોટી આંખો સહેજ ઝીણી થઈ વહાલ વેરતી. એમાંથી ઝમતાં ઉમંગ-ઉત્સુકતા ઓજસ થઈ ચહેરા પર છલકાઈ જતાં. એવો કોઈ વિચાર એને આવતો નહીં જેથી સંકોચ જન્મે જેને સંતાડવા મહોરું પહેરવું પડે. એનો ચહેરો સાયાસતાના ભારથી મુક્ત હતો, જેથી શ્રદ્ધાપ્રેરક, શુકનવંતો લાગતો, થાય જોયા જ કરીએ, જોવા જીવ્યા જ કરીએ. કપિલે અનેક વાર એને કૉલેજથી પાછી ફરતાં જોઈ હતી. જોઈ, માગું મોકલાવ્યું હતું, જેને હજી-નાની-છે-ના બહાને ખાળી રખાયું હતું. પણ કપિલ રાહ જોવા તૈયાર હતો. આંબાવાડિયામાં પવન પસાર થાય અને અનાયાસે કોયલ ટહુકે એમ એ કમ્પાઉન્ડમાં પ્રવેશતી કે કૉલેજના કોઈક ખૂણામાંથી સંવેદના સભર યાદ પડઘાતો: સં…જુ…ઉ…!

ત્યારે બારી બહાર જોતી સંજનાના રોમેરોમમાં કોહવાયેલાં કિટક જેવા કપિલના શબ્દો ખદબદતા હતાઃ ઇચ્છા હોય તો જરૂર ભાગ લે તું. ઇન એની કેસ આઇ વિલ નૉટ બી ધ લૂઝર…! જીતશે તો મારી મિલના ટેક્ષ્ટાઇલ્સની તું સુપર મૉડેલ બનશે, અને ભાગ નહીં લે તો મારી પત્ની! ધ ચોય્‌સ ઇઝ… ઇઝ… ઇઝ… ઇઝ… સંજનાએ બહાર જોયું. ઉકરડા જેવા આકાશમાં સૂરજ રખડતો હતો. એને થયું નસકોરી ફૂટતાં લોહીનાં ટીપાંની જેમ જીવ નાક પર લટકી રહ્યો છે. ટેરવાથી એણે નાક સ્પર્શ્યુંઃ ભાગ લઉં, ન-લઉં, કશું જ મહત્ત્વનું નથી. મહત્ત્વનો છે જવાબ…! નિસ્બત છે હવે જીવનસાપેક્ષ અનુભવાતી મોકળાશની ખૂબસૂરતીથી, સ્પર્ધા માટે રૂપાળા દેહથી નહીં. અંધારું ઝૂકી વિસ્તરવા માંડ્યું હતું. દૂર મકાનો પર નિયૉન સાઇન્સ એક પછી એક પ્લાસ્ટિકિયું ઝબૂકવા માંડી હતી… ફિલિંગ ફ્રી ઇઝ બ્યૂટિફુલ…, નૉટ મિયરલી બિઇંગ…! બટ ઍમ આઇ ફ્રી… ટુ ફિલ! અંધારું રૂમમાં સરી, ફૂલવા માંડ્યું હતું, ઘેરતું. એકલતા ગંઠાતી જતી હતી, કસકસતી! સંજના ફરી પૂછી રહી હતીઃ એમ આઇ ફ્રી? ઇન વૉટ વે! હૂ એમ આઈ? વૉટ ઇઝ માય રેલેવન્સ ટુ લાઇફ! સંબંધો મારાથી જન્મે છે કે હું સંબંધોથી? ભેખડો પર અફળાતાં મોજાંઓની જેમ બહારનો પ્રકાશ બારીમાંથી સંજનાના ચહેરા પર પછડાટો ખાતો હતો. મનની ઊંડી કુહરોમાં ગોટાતી ગૂંગળામણ ફંફોસતી સંજના અંધકારના ગજબનાક રૅમ્પ પર અસ્મિતાના પ્રણવ ઝબકારને કૅટવૉક કરતો જ્યારે જોઈ રહી હતી, ત્યારે એનો ચહેરો…

{{Poem2Close}}