કંદરા/મુખવાસ

આરબ અને ઊંટ

મુખવાસ

હું આંધળો છું, પણ વર્ષોથી પરિચિત
મારી સ્ત્રીના શરીરમાં તો એવી રીતે ફરી વળું
જાણે વનરાજીમાં કોઈ સાપ સરકતો હોય.
એના ચહેરા પરનો સંતોષ તો હું જોઈ શકતો નથી
પણ, પીડાના આનંદથી, એ સહેજ ઊંહકાર કરે
અને મને લાગે કે એ મારી જ છે.
એને આખીયે ભોગવી લીધા પછી હું થાકી જઉં
ને સૂઈ જઉં, એના જ શરીર ઉપર.
એ મારો ભાર ખમી લે. એટલું જ નહીં,
મારા વાળમાં એની બોલતી આંગળીઓ પણ ફેરવે.
દિવસે પણ હું આમતેમ હાથ ફેરવતો હોઉં
મુખવાસના ડબ્બા માટે, ત્યાં એ આવીને
મારા મોંમાં મૂકી દે, લીલી તાજી વરિયાળી.
હું એ વરિયાળી ચાવતો બેસું,
એ મારા બાળકને નવડાવે.
બાથરૂમમાંથી એનું મુક્ત, રણક્તું હાસ્ય
આખા ઘરમાં સંભળાય.
મને બીક લાગે બહેરો થઈ જવાની.
❏