પ્રતિપદા/૧૪. ઉદયન ઠક્કર: Difference between revisions

કદાચ તમારો બોસ

સામાન્ય ગુમાસ્તામાંથી

તમે કહેશો કે યાર, સફળતા એને કહેવાય

મથુરાદાસનું તો જાણે... સમજ્યા)

(માળુ, આયે તમને નહીં જામે

કેટકેટલી ફિલ્મો તમે જોઈ નાખી

હસતો-હસાવતો મોતને ભેટતો હોય

ના, હવે આ ફોર્મ્યુલા તમને નહીં ચાલે)

તો, માફ કરજે ભાઈ મથુરાદાસ જેરામ

હું તારા માટે કોઈ કીર્તિસ્મારક રચી શકતો નથી

જેમાં તારી સ્મૃતિની પ્રતિષ્ઠા થઈ શકે

શબ્દોનાં પીંછાં ઓઢાડી શકતો નથી

એક પ્રામાણિક વેદના સિવાય કશુંય આપી શકતો નથી

ઓ મથુરાદાસ, મારા પિતા, મારા મૃત પિતા

(‘ગરુડપુરાણ’ નામના દીર્ઘકાવ્યનો આ અંશ છે. ધરતીકંપથી થયેલી તારાજીને નિમિત્તે કવિ અહીં માનવજાતિની વેદના વિષે વાત કરે છે.)

<poem>

::કેવી રીતે પિતા એને ઓળખે? કુંભકાર તો

::ફૂટેલી માટલીઓને ઓળખી શકતો નથી

::જોઈ લ્યો છવિઓ મારી, પાને-પાને છપાઈ છે!

:ક્યાં છે? ક્યાં છે? કલરવભરી ડાળ શી એ નિશાળ?

:આવે આછા સ્વર રુદનના કેમ પાતાળમાંથી?

:ઝાંખું – પાંખું ઝગમગી રહી દીવડાઓ ઠરે છે

:જોતો જા, પળ બે યુવાન, પડખામાં કોણ પોઢ્યું હશે

:કાયા જોઈ કદાચ ઓળખી જશે કે આ તો ‘અર્ધાંગના’

:સાચે મોડું થયું યુવાન, ગઈ વેળા હસ્તમેળાપની

::ભાંગ્યાં ભડાક દઈને છતછાપરાંઓ

::કંદુક શો ઊછળકૂદ કરે કન્હાઈ

::ગાત્રો અકેક કરતાં અકડાઈ ચાલ્યાં

::અંતે મુક્ત કર્યું એને માતાની મૃત્યુનાળથી

::કાચી કૂંપળને કોઈ ચૂંટી લે જેમ ડાળથી

</poem>