કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મરીઝ/ચારે દિશા મને

૨૩. ચારે દિશા મને

ચાહે છે મારા પ્રેમ તું ક્યાં લઈ જવા મને?
ખેંચી રહી છે કેમ આ ચારે દિશા મને?

માફીની માગણીથી જિગર ખૂન થઈ ગયું,
આ કેવી ક્રૂરતાથી કરો છો સજા મને?

સહેલું અને સરળ છે અહીંથી ઊડી જવું,
આવી નથી જો રાસ જગતની હવા મને.

એનો નથી ખયાલ કે તારી નજર નથી,
દુઃખ એ જ છે કે જોઈ રહ્યા છે બધા મને.

મારા જીવનવહનમાં સરિતાનો અંશ છે,
રસ્તે પડી રહું તો પડે છે મજા મને.

જાણે કોઈ કવિના કવનની કદર ન હો,
લાગે છે કંઈક એવું તમારા વિના મને.

જોતો નથી કશુંય હું દુનિયાના ધોરણે,
મારો જ વાંક છે કે ન આવી મજા મને.

ખુશ્બુથી તર કરી શકું મહેફિલને હું ‘મરીઝ’,
દે ફૂલ જેમ જો કોઈ થોડી જગા મને.
(આગમન, પૃ. ૬૭)