કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુરેશ દલાલ/મંન મારું

૫. મંન મારું

મને ઘેરે પતંગિયાનું ટોળું
⁠કે મંન મારું ભોળું ભોળું!
કૈં કેટલાયે રંગ હું તો ઘોળું
⁠કે મંન મારું ભોળું ભોળું!
ઊડતાં ઊડતાં એ અહીં આવે
⁠ને જાય મને ઊેંડે ડુબાડતાં :
મારી નમણી આંખો ને એની પાંખો
⁠કે બેય નહીં સાથે ઉઘાડતાં.
આંખ ખોલું મીચું ને વળી ચોળું :
⁠કે મંન મારું ભોળું ભોળું!
આટલા તે રંગનો તરણાને આંગણે
⁠મેળો શો મબલખ ઊભરાય :
મેળામાં કેમ કરી મ્હાલવું જ્યાં મંન મારું
⁠મારે એકાન્તે અટવાય,
નહીં સંગના સરોવરને ડહોળું
⁠કે મંન મારું ભોળું ભોળું!

૧૯૬૫⁠(કાવ્યસૃષ્ટિ, પૃ. ૧૭)