શાંત કોલાહલ/તડકો અને ખીસકોલી: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(+created chapter)
 
(formatting corrected.)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 3: Line 3:
<center>'''તડકો અને ખીસકોલી'''</center>
<center>'''તડકો અને ખીસકોલી'''</center>


<poem>ગ્રીષ્મના માધ્યાહ્નનો તડકો
{{block center|<poem>ગ્રીષ્મના માધ્યાહ્નનો તડકો
ગલી રોકી રહ્યો ચોખૂણ
ગલી રોકી રહ્યો ચોખૂણ
કો નહિ આવતું જાતું
કો નહિ આવતું જાતું
અરે ટહુકાર માગણનો ય છેલ્લો
અરે ટહુકાર માગણનો ય છેલ્લો
ક્યારનો-
ક્યારનો
:::ઢોળાયેલાં પાણી સમો-
:::ઢોળાયેલાં પાણી સમો
આ રૂદ્રની ઉતપ્ત શાન્તિની માંહિ
આ રૂદ્રની ઉતપ્ત શાન્તિની માંહિ
ક્યાંય વિલુપ્ત....
ક્યાંય વિલુપ્ત....
Line 17: Line 17:
અભિભૂત સર્વ
અભિભૂત સર્વ
નિવેશને પર્યંક
નિવેશને પર્યંક
તનના તાપને-
તનના તાપને–
વાતાયને ભીના કરી ઢાળેલ
વાતાયને ભીના કરી ઢાળેલ
:::ખસના ચકથકી
:::ખસના ચકથકી
:::જે આવતી શીતલ સુગંધભરી
:::જે આવતી શીતલ સુગંધભરી
હવાની લ્હેર, એના વ્યજનથી-
હવાની લ્હેર, એના વ્યજનથી–
શમવી રહે...
શમવી રહે...
જાણે ઘવાયેલા અહંને
જાણે ઘવાયેલા અહંને
Line 34: Line 34:


અનિરુદ્ધ એના શોરનાં શર
અનિરુદ્ધ એના શોરનાં શર
અડગ ને દ્રઢહોઠની આ રુદ્ર કાયાને
અડગ ને દૃઢહોઠની આ રુદ્ર કાયાને
કશાં વીંધી રહે સો સો સ્થલે
કશાં વીંધી રહે સો સો સ્થલે
વીંધાય મર્મ, અરે
વીંધાય મર્મ, અરે
Line 44: Line 44:
ઝરુખે બાળ કો ઝૂક્યું
ઝરુખે બાળ કો ઝૂક્યું
ભરીને અંતરીક્ષ સમસ્ત
ભરીને અંતરીક્ષ સમસ્ત
દ્રુમનું પંખી કો ટૌક્યું</poem>
દ્રુમનું પંખી કો ટૌક્યું</poem>}}


{{HeaderNav2 |previous = કાલ|next =અસ્તોદય }}
{{HeaderNav2 |previous = કાલ|next =અસ્તોદય }}

Latest revision as of 00:25, 16 April 2023


તડકો અને ખીસકોલી

ગ્રીષ્મના માધ્યાહ્નનો તડકો
ગલી રોકી રહ્યો ચોખૂણ
કો નહિ આવતું જાતું
અરે ટહુકાર માગણનો ય છેલ્લો
ક્યારનો –
ઢોળાયેલાં પાણી સમો –
આ રૂદ્રની ઉતપ્ત શાન્તિની માંહિ
ક્યાંય વિલુપ્ત....

નીરવ લૂ વહે
કોઈ વિજેતાની કડક સત્તા સમી

અભિભૂત સર્વ
નિવેશને પર્યંક
તનના તાપને–
વાતાયને ભીના કરી ઢાળેલ
ખસના ચકથકી
જે આવતી શીતલ સુગંધભરી
હવાની લ્હેર, એના વ્યજનથી–
શમવી રહે...
જાણે ઘવાયેલા અહંને
સ્મૃતિવિહોણી નિંદના એકાન્તમાં
અજ્ઞાત દીધો વાસ...
પણ

સહસા ત્યહીં ખેલાસહજ પડકાર શો
જાણે હસન્મુખ નાની ખીસકોલી
(ધરી બે ચરણમાંહી મગફળીનું ફોતરું ફોલે)
રમે ઘર ટોલડે

અનિરુદ્ધ એના શોરનાં શર
અડગ ને દૃઢહોઠની આ રુદ્ર કાયાને
કશાં વીંધી રહે સો સો સ્થલે
વીંધાય મર્મ, અરે
અડીખમના ય ધ્રુજે ચર્ણ

ઘરની છાંયડીએ પુન: પગલું
માર્ગમાં મૂક્યું...

ઝરુખે બાળ કો ઝૂક્યું
ભરીને અંતરીક્ષ સમસ્ત
દ્રુમનું પંખી કો ટૌક્યું