અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/દલપતરામ/માનો ગુણ: Difference between revisions
(Created page with " <br> <center>◼ <br> {{#widget:Audio |url=https://wiki.ekatrafoundation.org/images/a/a0/Maano_Gun-Amar_Bhatt.mp3 }} <br> દલપતરામ • માનો...") |
No edit summary |
||
(3 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading| માનો ગુણ | દલપતરામ }} | |||
<br> | <br> | ||
Line 19: | Line 15: | ||
<center>◼ | <center>◼ | ||
<br> | <br> | ||
<poem> | |||
હતો હું સૂતો પારણે પુત્ર નાનો, | |||
રડું છેક તો રાખતું કોણ છાનો ? | |||
મને દુ:ખી દેખી દુ:ખી કોણ થાતું ? | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
સૂકામાં સુવાડે ભીને પોઢી પોતે, | |||
પીડા પામું પંડે તજે સ્વાદ તો તે; | |||
મને સુખ માટે કટુ કોણ ખાતું ? | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
લઈ છાતી સાથે બચી કોણ લેતું ? | |||
તજી તાજું ખાજું મને કોણ દેતું ? | |||
મને કોણ મીઠાં મુખે ગીત ગાતું ? | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
પડું કે ખડું તો ખમા આણી વાણી, | |||
પડે પાંપણે પ્રેમનાં પૂર પાણી; | |||
પછી કોણ પોતતણું દૂધ પાતું ? | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
મને કોણ કે’તું પ્રભુ ભક્તિ જુક્તિ, | |||
ટળે તાપ-પાપ, મળે જેથી મુક્તિ; | |||
ચિત્તે રાખી ચિંતા રૂડું કોણ ચા’તું, | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
તથા આજ તારું હજી હેત તેવું, | |||
જળે માછલીનું જડ્યું હેત તેવું; | |||
ગણિતે ગણ્યાથી નથી તે ગણાતું, | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
અરે ! એ બધું શું ભલું જૈશ ભૂલી, | |||
લીધી ચાકરી આકરી જે અમૂલી; | |||
સદા દાસ થૈ વાળી આપીશ સાટું, | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
અરે ! દેવતા દેવ આનંદદાતા ! | |||
મને ગુણ જેવો કરે મારી માતા; | |||
સામો વાળવા જોગ દેજે સદા તું, | |||
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું. | |||
શીખે સાંભળે એટલા છંદ આઠે, | |||
પછી પ્રીતથી જો કરે નિત્ય પાઠે; | |||
રાજી દેવ રાખે સુખી સર્વ ઠામે, | |||
રચ્યા છે રૂડા છંદ દલપતરામે. | |||
</poem> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = પુરી એક અંધેરી ગંડુરાજા | |||
|next = અબ બોલે તો મારૂંગા | |||
}} |
Latest revision as of 19:07, 18 April 2024
દલપતરામ
દલપતરામ • માનો ગુણ • સ્વરનિયોજન: અમર ભટ્ટ • સ્વર: વૃંદગાન
હતો હું સૂતો પારણે પુત્ર નાનો,
રડું છેક તો રાખતું કોણ છાનો ?
મને દુ:ખી દેખી દુ:ખી કોણ થાતું ?
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
સૂકામાં સુવાડે ભીને પોઢી પોતે,
પીડા પામું પંડે તજે સ્વાદ તો તે;
મને સુખ માટે કટુ કોણ ખાતું ?
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
લઈ છાતી સાથે બચી કોણ લેતું ?
તજી તાજું ખાજું મને કોણ દેતું ?
મને કોણ મીઠાં મુખે ગીત ગાતું ?
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
પડું કે ખડું તો ખમા આણી વાણી,
પડે પાંપણે પ્રેમનાં પૂર પાણી;
પછી કોણ પોતતણું દૂધ પાતું ?
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
મને કોણ કે’તું પ્રભુ ભક્તિ જુક્તિ,
ટળે તાપ-પાપ, મળે જેથી મુક્તિ;
ચિત્તે રાખી ચિંતા રૂડું કોણ ચા’તું,
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
તથા આજ તારું હજી હેત તેવું,
જળે માછલીનું જડ્યું હેત તેવું;
ગણિતે ગણ્યાથી નથી તે ગણાતું,
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
અરે ! એ બધું શું ભલું જૈશ ભૂલી,
લીધી ચાકરી આકરી જે અમૂલી;
સદા દાસ થૈ વાળી આપીશ સાટું,
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
અરે ! દેવતા દેવ આનંદદાતા !
મને ગુણ જેવો કરે મારી માતા;
સામો વાળવા જોગ દેજે સદા તું,
મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું.
શીખે સાંભળે એટલા છંદ આઠે,
પછી પ્રીતથી જો કરે નિત્ય પાઠે;
રાજી દેવ રાખે સુખી સર્વ ઠામે,
રચ્યા છે રૂડા છંદ દલપતરામે.