સુદામાચરિત્ર/કડવું ૮: Difference between revisions
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|કડવું ૮|}} <poem> {{Color|Blue|[પ્રસ્તુત કડવાંમાં સુદામા પર ઓળઘોળ થયેલા...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 16: | Line 16: | ||
સુદામાનાં ચરણ પખાળે, હાથે સારંગપાણિ.{{space}} ભ૦૩ | સુદામાનાં ચરણ પખાળે, હાથે સારંગપાણિ.{{space}} ભ૦૩ | ||
જેના | જેના નાભિકમળ<ref>જેના નાભિકમળમાંથી......... – કૃષ્ણસ્તુતિ : કૃષ્ણ/વિષ્ણુનીનાભિના કમળમાંથી પ્રગટેલાબ્રહ્માએ પળવારમાં સૃષ્ટિનું સર્જન કર્યું, બાળકૃષ્ણે માતા યશોદાને મુખમાં બ્રહ્માંડ બતાવેલું </ref>થી બ્રહ્મા પ્રગટ્યા, આ જગ પળમાં કીધું; | ||
જેણે મુખમાં જગત દેખાડ્યું માતાનું મન લીધું રે.{{space}} ભ૦૪ | જેણે મુખમાં જગત દેખાડ્યું માતાનું મન લીધું રે.{{space}} ભ૦૪ | ||
વિશ્વામિત્ર સરખા તાપસને દોહલે દર્શન દીધું; | વિશ્વામિત્ર સરખા તાપસને દોહલે દર્શન દીધું; | ||
તેણે સુદામાના પગ પખાળી, પ્રીતે પાદોદક પીધું રે.{{space}} ભ૦૫ | તેણે સુદામાના પગ પખાળી, પ્રીતે પાદોદક<ref>પાદોદક – ચરમુક્તિપુરીણામૃત</ref> પીધું રે.{{space}} ભ૦૫ | ||
ઓઢવાની જે પીત-પિછોડી, લોહ્યા ઋષિના પાય; | ઓઢવાની જે પીત-પિછોડી, લોહ્યા ઋષિના પાય; | ||
Line 28: | Line 28: | ||
કર જોડી પ્રદક્ષિણા કીધી, હરિને હરખ આંસુ થાય.{{space}} ભ૦૭ | કર જોડી પ્રદક્ષિણા કીધી, હરિને હરખ આંસુ થાય.{{space}} ભ૦૭ | ||
થાળ ભરી વૈદર્ભી લાવ્યાં ઘૃતપક્વ પકવાન; | થાળ ભરી વૈદર્ભી લાવ્યાં ઘૃતપક્વ<ref>ઘૃતપક્વ – ઘીમાં પકવેલાં</ref> પકવાન; | ||
શર્કરા સંયુક્ત ઋષિને કરાવ્યાં પયપાન રે.{{space}} ભ૦૮ | શર્કરા સંયુક્ત ઋષિને કરાવ્યાં પયપાન રે.{{space}} ભ૦૮ | ||
Latest revision as of 12:13, 9 November 2021
[પ્રસ્તુત કડવાંમાં સુદામા પર ઓળઘોળ થયેલા કૃષ્ણ તેમને ઈશ્વરની જેમ ઉપાસે છે. બીજીબાજુ કૃષ્ણના વૈભવથી મૂંઝાયેલો સુદામો પોતે લાવેલા તાંદુલ છુપાવે છે. આ કડવાંની ‘ચંમર કરે છે ચક્રપાણિ’ જેવી પંક્તિમાં માત્ર અલંકારનો ચમત્કાર જ નથી, પણ હંમેશ હાથમાં ચક્ર ધારણ કરનાર આજે જેમને ચામર ઢોળવા બેઠા છે એવા સુદામાના વિરલ ભક્ત-ચરિત્રનો મહિમા છે.]
રાગ-સોરઠી
ભક્તાધીન દીનને પૂજે, દાસ પોતાનો જાણી;
સુખશૈયા પર ઋષિને બેસાડી ચંમર કરે ચક્રપાણિ રે. ભ૦૧
નેત્રસમસ્યા નાથે કીધી, આવી અષ્ટ પટરાણી;
મંદમંદ હસે સત્યભામા, આઘો ઘુંઘટ તાણી રે. ભ૦૨
કનકની થાળી હેઠી માંડી, રુક્મિણી નાંખે પાણી;
સુદામાનાં ચરણ પખાળે, હાથે સારંગપાણિ. ભ૦૩
જેના નાભિકમળ[1]થી બ્રહ્મા પ્રગટ્યા, આ જગ પળમાં કીધું;
જેણે મુખમાં જગત દેખાડ્યું માતાનું મન લીધું રે. ભ૦૪
વિશ્વામિત્ર સરખા તાપસને દોહલે દર્શન દીધું;
તેણે સુદામાના પગ પખાળી, પ્રીતે પાદોદક[2] પીધું રે. ભ૦૫
ઓઢવાની જે પીત-પિછોડી, લોહ્યા ઋષિના પાય;
ઊભા રહી કર વીંજણો ગ્રહીને, વિઠ્ઠલ ઢોળે વાય રે. ભ૦૬
ષોડશ પ્રકારે પૂજા કીધી, અગર ધૂપ ધુમાય;
કર જોડી પ્રદક્ષિણા કીધી, હરિને હરખ આંસુ થાય. ભ૦૭
થાળ ભરી વૈદર્ભી લાવ્યાં ઘૃતપક્વ[3] પકવાન;
શર્કરા સંયુક્ત ઋષિને કરાવ્યાં પયપાન રે. ભ૦૮
શુદ્ધાચમન તંબોળ ખવરાવ્યાં, ધરી પ્રેમ શામળવાન;
વાધ્યું તે પ્રસાદ પ્રમાણે, આરોગ્ય ભગવાન રે. ભ૦૯
જે સુખ આપ્યું સુદામાને, તે હરિ બ્રહ્માદિકને ના’પે;
ફરી ફરી મુખ જુએ મુનિનું, આનંદ મુકુંદને વ્યાપે રે. ભ૦૧૦
સુદામાને ચિંતા મોટી, રખે દેખે કાયા કાંપે;
પેલી ગાંઠડી તાંદુલ તણી તે, જંઘા નીચે લઈ ચાંપે રે. ભ૦૧૧
વલણ
જંઘા નીચે ચાંપે ઋષિ, ગાંઠડી તાંદુલ તણી;
પ્રેમાનંદ પ્રભુ પરમેશ્વરને, જાણ્યા તણી ગત્ય છે ઘણી. ભ૦૧૨