|
|
| (6 intermediate revisions by 2 users not shown) |
| Line 23: |
Line 23: |
| શ્વાસને ‘ઈર્શાદ’ એક જ ડર હતો, | | શ્વાસને ‘ઈર્શાદ’ એક જ ડર હતો, |
| મોત પાછું ફાવશે તો શું થશે? | | મોત પાછું ફાવશે તો શું થશે? |
| | |
| | <center>૨૬-૫-૨૦૦૭</center> |
| </poem> | | </poem> |
|
| |
|
| {{Right|૨૬-૫-૨૦૦૭}}
| |
|
| |
|
| <br> | | <br> |
| {{HeaderNav2 | | {{HeaderNav2 |
| |previous = ????????? | | |previous = કિનારે જઉં કે નદીમાં તરું |
| |next = ??? ?????? ????? | | |next = આભ અનરાધાર, નક્કી |
| }} | | }} |
| --------
| |
| <poem>
| |
| આભ અનરાધાર, નક્કી,
| |
| મેઘ ઠંડોગાર, નક્કી.
| |
|
| |
| શ્વાસની સરતી જમીને,
| |
| સ્પર્શના સંચાર, નક્કી.
| |
|
| |
| કોઈનો ક્યારે ભરોસો?
| |
| સર્વના વહેવાર નક્કી.
| |
|
| |
| આજ વરસે, કાલ વરસે,
| |
| છે બધા અણસાર નક્કી.
| |
|
| |
| છોડ ખોટા તાયફાઓ,
| |
| મોત છે ખૂંખાર, નક્કી.
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૪-૫-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| --------
| |
| <poem>
| |
| કૈં ફસાદો, કૈંક ટંટા થૈ ગયા,
| |
| એ બધાના આદી બંદા થૈ ગયા.
| |
|
| |
| તું નથી એવી પ્રતીતિ થૈ ગઈ,
| |
| હાથ મારા ઠંડા ઠંડા થૈ ગયા.
| |
|
| |
| ખૂબ જાણીતા થયા આગંતુકો,
| |
| મંદ વા’તા વાયુ ઝંઝા થૈ ગયા.
| |
|
| |
| મેં લુંછેલાં આંસું સાચકલાં હશે,
| |
| હાથ જોને ગંગા ગંગા થૈ ગયા.
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૫-૫-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| -------------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| બારી ખોલી આભ ! નીચે આવને,
| |
| સાંકડું બનતું જગત અટકાવને.
| |
|
| |
| સંઘરી શકશો સુગંધી ક્યાં સુધી?
| |
| પુષ્પ સૌ નિર્બંધ બનતાં જાવને.
| |
|
| |
| હું તને શોધી વળ્યો મનમાં બધે,
| |
| બહાર છે? તો પાછી ઘરમાં આવને.
| |
|
| |
| જો થયું અંધારું, દેખાતું નથી?
| |
| એક દીવો લેખીને પેટાવને.
| |
|
| |
| જીવવાની લત ઘણી મોંઘી પડે,
| |
| મૂર્ખ આ ઈર્શાદને સમજાવને.
| |
| {{Right|૨૫-૭-૨૦૦૮}}
| |
| </poem>
| |
|
| |
| -----------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| દેહ વિશે રમમાણ છે, વ્હાલા,
| |
| એ તો મારા પ્રાણ છે, વ્હાલા.
| |
|
| |
| સપનાં આવે, આંસુ લાવે,
| |
| આંખોને ક્યાં જાણ છે, વ્હાલા?
| |
|
| |
| ભાષાને મર્યાદા કેવી?
| |
| લક્ષ્મણની એ આણ છે, વ્હાલા.
| |
|
| |
| રાતે ઝાકળ છાપો મારે,
| |
| કળીઓ કચ્ચરઘાણ છે, વ્હાલા.
| |
|
| |
| આ કાંઠે વરસોથી હું છું,
| |
| સામે કાંઠે વહાણ છે, વ્હાલા.
| |
|
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૨૨-૬-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| -------------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| હે નમાયા શ્વાસ! પૂછી લે તરત,
| |
| જીવવાની શી શી રાખી છે શરત.
| |
|
| |
| દેહ જો ના હોત તારું થાત શું?
| |
| જીવ, મારા જીવ, ક્યાં ફરતો ફરત?
| |
|
| |
| હુંય સમજું છું મરણ વિચ્છેદ છે,
| |
| હુંય મારી બાદબાકી ના કરત.
| |
|
| |
| પાંચ જણને પૂછ કે ક્યાં હોય છે?
| |
| સ્વર્ગ ના જડશે તો ક્યાં ફરશો પરત?
| |
|
| |
| સાંજના અંધારથી શું બ્હી ગયો?
| |
| રાતનું આકાશ તારાથી ભરત.
| |
| </poem>
| |
| {{Right|૧-૭-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| -----------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| માત્ર ધુમ્મસ, માત્ર વાદળ, કૈં જ દેખાતું નથી,
| |
| છું શિખરની ટોચ પર તો કૈં જ બોલાતું નથી.
| |
|
| |
| રોજ મારા નામ જોગી ચીઠ્ઠી મોકલતા તમે,
| |
| રોજ આંખો તાણતો, પણ કૈં જ વંચાતું નથી.
| |
|
| |
| રંગબેરંગી બગીચો, વૃક્ષ, વેલી, પાંદડાં,
| |
| કૈંક ખૂટે છે કે બુલબુલ એ છતાં ગાતું નથી.
| |
|
| |
| ખૂબ સગવડ છે છતાં પણ શું કહું આ સ્વર્ગને?
| |
| મારી સાથેનું અહીં તો કોઈ દેખાતું નથી.
| |
|
| |
| છેક તળિયે હોય માની ડૂબકી ઊંડે દીધી,
| |
| મન છતાં ચાલક કે ઈર્શાદ પકડાતું નથી.
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૨૭-૮-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| ------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| સાંજ ટાણે ઢોલિયાને ઢાળવાની જિદ્દમાં,
| |
| કોણ પડછાયા ખરીદે ઊંઘવાની જિદ્દમાં?
| |
|
| |
| એમને બે આંખ વચ્ચે કાયમી વસવું હતું,
| |
| પાણી પાણી થઇ ગયો છું, ઝાંઝવાની જિદ્દમાં.
| |
|
| |
| શ્વાસને ચાબૂક મારી દોડતા રાખ્યા અમે,
| |
| કેટલા હિંસક થયા આ દોડવાની જિદ્દમાં?
| |
|
| |
| ‘હું અરીસે ક્યાં રહું?’ એ ગડમથલ છે બિંબને,
| |
| ખૂબ ગમતો એક ચહેરો ધારવાની જિદ્દમાં.
| |
|
| |
| આ જગત લોકો કહે એવું જ છે ઈર્શાદિયા
| |
| ઝેર તારે ચાંખવા છે જાણવાની જિદ્દમાં?
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૩૦-૮-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| <poem>
| |
| જખ્મ સમજી પાણી ખોતરતો રહ્યો,
| |
| આંસુ સાથે ચેડાં હું ડરતો રહ્યો.
| |
|
| |
| બાળકો જેવી જ તારી હરકતો,
| |
| શ્વાસ ! તારી જ જિદ્દથી ડરતો રહ્યો.
| |
|
| |
| સહેજ વધઘટ થાય છે અજવાસમાં,
| |
| ભીંત પરથી પોપડો ખરતો રહ્યો.
| |
|
| |
| ડૂબકી શું મારશો બ્રહ્માંડમાં?
| |
| તું સપાટી પર, તટે તરતો રહ્યો.
| |
|
| |
| તું પવનની જાત છે ‘ઈર્શાદ’ કે,
| |
| મુઠ્ઠી વાળી નાસતો ફરતો રહ્યો?
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૧૩-૯-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| <poem>
| |
| સૂર્યનું પુષ્પે ઝીલાતું બિંબ છું,
| |
| હું દૂભાતું, કોચવાતું બિંબ છું.
| |
|
| |
| તું સપાટી પર મને શોધ્યા ન કર,
| |
| પાણીમાં તળિયે લપાતું બિંબ છું.
| |
|
| |
| સાવ સામે ક્યાં જરૂરી હોઉં છું?
| |
| હું અરીસામાં મઢાતું બિંબ છું.
| |
|
| |
| કેમ અટકી જાઉં છું કોને ખબર?
| |
| રાત પડતાં ખોટકાતું બિંબ છું.
| |
|
| |
| કાયમી માયા ગઈ ‘ઈર્શાદ’ની
| |
| તીક્ષ્ણ પળથી હું ઘસાતું બિંબ છું.
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૨૭-૯-૨૦૦૮}}
| |
| ------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| છે સડક, દોડી શકાશે, ચાલ, થોડો યત્ન કર,
| |
| આ જગત છોડી શકાશે, ચાલ, થોડો યત્ન કર.
| |
|
| |
| તું ભલે થીજી ગઈ છે પણ સ્વભાવે છે નદી,
| |
| આ બરફ તોડી શકાશે, ચાલ, થોડો યત્ન કર.
| |
|
| |
| કોઈ ઈચ્છા એકલી વટભેર ચાલી ન શકે,
| |
| કૈં કશું જોડી શકાશે, ચાલ, થોડો યત્ન કર.
| |
|
| |
| કાંધ પરથી હે કીડી! ગાયબ થયો છે થાંભલો,
| |
| આભમાં ખોડી શકાશે, ચાલ, થોડો યત્ન કર.
| |
|
| |
| બાતમી મળશે તને ‘ઈર્શાદ’ના એકાંતની,
| |
| ગુપ્તચર ફોડી શકાશે, ચાલ, થોડો યત્ન કર.
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૨૦-૯-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| -------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| જેમ બાળક જાય અંગારા તરફ,
| |
| મન ભલેને જાય મૂંઝારા તરફ.
| |
|
| |
| હું નહીં પહોંચી શકું તારા સુધી,
| |
| ડગ ભલે ભરતો રહ્યો તારા તરફ.
| |
|
| |
| આંગળી ચીંધીને દેખાડ્યો મને,
| |
| કેવી બતલાવી દયા મારા તરફ.
| |
|
| |
| ફોસલાવે છે, પટાવે છે પવન,
| |
| હોડી ખેંચી જાય ઓવારા તરફ.
| |
|
| |
| કાનપટ્ટી પકડી ઓછું કાઢશે?
| |
| ધ્યાન થોડું આપ અણસારા તરફ.
| |
|
| |
| તું વિચારી લે હજીયે છે સમય,
| |
| કોણ ખેંચી જાય અંધારાં તરફ?
| |
|
| |
| લ્યો, તપાસો ગળફામાંના લોહીને,
| |
| એ સગડ લૈ જાય હત્યારા તરફ?
| |
|
| |
| ઊડશે ‘ઈર્શાદ’ પંખી ડાળથી,
| |
| એમનું છે ધ્યાન દેકારા તરફ.
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૩-૧૦-૨૦૦૮}}
| |
| ------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| પોપટને પણ પૂછ્યું પલાખું,
| |
| કોઈ રીતે તારું મન રાખું.
| |
|
| |
| અરધાં અરધાં થઇ ગયાં તો,
| |
| ક્યાંથી આવે અશ્રુ આખું?
| |
|
| |
| સદા અતિથી વિચાર આવ્યો,
| |
| ખુલ્લો આ દરવાજો વાખું?
| |
|
| |
| નભમાં ક્યાં એકકેય માળો?
| |
| પંખીનું શું ભવિષ્ય ભાખું?
| |
|
| |
| છેદ કરી હોડીમાં આવ્યું,
| |
| એ પાણી, પાણીમાં, નાખું?
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૪-૧૧-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| --------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| વહાણને ડૂબાડનારી ક્યાં જડે?
| |
| પાણી પર પગલાં હવાનાં ક્યાં પડે?
| |
|
| |
| સાચવીને રાખ એને આંખમાં,
| |
| સ્વપ્ન છે; આંસુની માફક નહીં દડે.
| |
|
| |
| કૈંક વરસોથી ચલણમાં ન રહ્યું,
| |
| સત્યનો ચળકાટ ક્યાંથી કમ પડે?
| |
|
| |
| ભીંત પર એકાદ પડછાયો હજી,
| |
| દેહ શોધી કાઢવા હાંફે ચડે.
| |
|
| |
| તું કસોટી કર નહીં ‘ઈર્શાદ’ની,
| |
| મૂર્ખ છે, એને કશું નહીં આવડે.
| |
| </poem>
| |
| {{Right|૬-૧૧-૨૦૦૮}}
| |
|
| |
| ---------
| |
|
| |
| <poem>
| |
| ક્યાં ફિતૂરી ફાંકડી છે?
| |
| બોબડી બારાખડી છે.
| |
|
| |
| હોય ક્યાં હસ્તામલકવત્,
| |
| કોઈને ક્યાં આવડી છે?
| |
|
| |
| અંગને સંકોચ, વહાલા,
| |
| આ ગલી તો સાંકડી છે.
| |
|
| |
| જો, ગહનમાં એ ઘમકતી,
| |
| તીક્ષ્ણ વેધક શારડી છે.
| |
|
| |
| રોજ નબળો દેહ પડતો,
| |
| ને તને જીવની પડી છે.
| |
|
| |
| પાણીને તળિયે હતી એ,
| |
| રેત રણમાંથી જડી છે.
| |
|
| |
| શ્વાસ શું ‘ઈર્શાદ’ છોડે?
| |
| જિંદગી જિદ્દે ચડી છે.
| |
| {{Right|૧૨-૧૨-૨૦૦૮}}
| |
| </poem>
| |
|
| |
| <poem>
| |
| તાક્યો એણે કેમ તમંચો?
| |
| શું કહે છે, તારો વહીવંચો?
| |
|
| |
| રોજ ચલાવી ક્યાં પહોંચ્યો છે?
| |
| અટકાવી દે શ્વાસનો સંચો.
| |
|
| |
| એક ન જડતો સાચો માણસ,
| |
| ક્યાંથી ભેગા કરશો પંચો?
| |
|
| |
| આંખોમાં એક્કે ના આંસુ,
| |
| તમે છાપરાં શીદને સંચો?
| |
|
| |
| જીવ જશે જ્યારે ઝંપે છે,
| |
| શરીરનો ‘ઈર્શાદ’ સકંચો.
| |
| </poem>
| |
|
| |
| {{Right|૨૦-૧૨-૨૦૦૮}}
| |