કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – માધવ રામાનુજ/૪૯. શબદ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
(Created page with "{{Heading| ૪૯. શબદ}} <poem> આ શબ્દ હવે છૂટે તો સારું {{Space}} મૌન સુધીના મારગ માંડ મળ્યા છે – {{Space}}{{Space}} {{Space}} {{Space}} વાટ ખૂટે તો સારું. {{Space}} સંબોધનમાં સંબંધોમાં {{Space}}{{Space}} {{Space}} માયાની માયામાં {{Space}} પગલે પગલે શબ્દ અહી...") |
No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading| ૪૯. શબદ}} | {{Heading| ૪૯. શબદ}} | ||
<poem> | <poem> | ||
| Line 22: | Line 23: | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૨૯૯)}} | {{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૨૯૯)}} | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૪૮. દિવ્ય સર્જકો | |||
|next = ૫૦. હમણાં | |||
}} | |||
Latest revision as of 05:46, 13 November 2022
૪૯. શબદ
આ શબ્દ હવે છૂટે તો સારું
મૌન સુધીના મારગ માંડ મળ્યા છે –
વાટ ખૂટે તો સારું.
સંબોધનમાં સંબંધોમાં
માયાની માયામાં
પગલે પગલે શબ્દ અહીં રોકી રાખે છે,
એના પડછાયામાં
આ મનમાં પળ પળ ઊગતા રહેતા મોહ હવે છૂટે તો સારું...
ક્યાં અધવચ્ચે, ક્યાં મઝધારે
ક્યાં અનંતને આરે?
ખુદને મૂકી પાછળ ચાલ્યા
પાછા ફરશું ક્યારે!
આ જીવતર જેવું જીવતર અટવાયું છે, જાળ તૂટે તો સારું.
આ શબદ હવે છૂટે તો સારું
મૌન સુધીના મારગ માંડ મળ્યા છે –
વાટ ખૂટે તો સારું.
(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૨૯૯)