યાત્રા/પ્રતિપદા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|પ્રતિપદા|}} <poem> અમાસે ડૂબેલા તિમિર-ભરતીમાં જગતને થતું કે હાવાં તે મરણ વિણ આરા અવર ના, ઉતારો કે તારે નહિ જ્યહીં કિનારે નજરમાં, હવે તો હોડીની કબર બનવાની જલધિમાં. ત્યહીં અંધારાના...") |
(formatting corrected.) |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 2: | Line 2: | ||
{{Heading|પ્રતિપદા|}} | {{Heading|પ્રતિપદા|}} | ||
<poem> | {{block center| <poem> | ||
અમાસે ડૂબેલા તિમિર-ભરતીમાં જગતને | અમાસે ડૂબેલા તિમિર-ભરતીમાં જગતને | ||
થતું કે હાવાં | થતું કે હાવાં તો મરણ વિણ આરો અવર ના, | ||
ઉતારો કે | ઉતારો કે તારો નહિ ક્યહીં કિનારો નજરમાં, | ||
હવે તો હોડીની કબર બનવાની જલધિમાં. | હવે તો હોડીની કબર બનવાની જલધિમાં. | ||
| Line 11: | Line 11: | ||
પ્રભુએ નાખીને ગલ શું શશીનો હોડી જગની | પ્રભુએ નાખીને ગલ શું શશીનો હોડી જગની | ||
તણાતી રોકી, ને અતલ તમના સાગર થકી | તણાતી રોકી, ને અતલ તમના સાગર થકી | ||
કિનારે | કિનારે પ્હોંચાડી જ્યહીં વિલસતી પૂનમ હતી. | ||
પછી જાણ્યું સૌએ તિમિર ચડતું ને ઊતરતું | પછી જાણ્યું સૌએ તિમિર ચડતું ને ઊતરતું | ||
રહે છે નિત્યે, તો ક્યમ ઉર નિરાશાથી ભરવું? | રહે છે નિત્યે, તો ક્યમ ઉર નિરાશાથી ભરવું? | ||
ખિલેલી | ખિલેલી જ્યોત્સ્નામાં કુમુદ વીણવાં પાલવ ભરી, | ||
અમાસે તારાઓ વીણી વીણી લઈ ઝોળી ભરવી. | અમાસે તારાઓ વીણી વીણી લઈ ઝોળી ભરવી. | ||
તને હો પૂજીશું, નમણી સખી! પંચાંગુલિ થકી, | તને હો પૂજીશું, નમણી સખી! પંચાંગુલિ થકી, | ||
અમોને આશા ને બલ અ૨૫જે, હો પ્રતિપદા! | |||
{{Right|મે, ૧૯૩૮}} | |||
</poem> | {{Right|<small> મે, ૧૯૩૮</small> }} | ||
</poem>}} | |||
<br> | <br> | ||
Latest revision as of 01:57, 19 May 2023
પ્રતિપદા
અમાસે ડૂબેલા તિમિર-ભરતીમાં જગતને
થતું કે હાવાં તો મરણ વિણ આરો અવર ના,
ઉતારો કે તારો નહિ ક્યહીં કિનારો નજરમાં,
હવે તો હોડીની કબર બનવાની જલધિમાં.
ત્યહીં અંધારાનાં જલથી જગ ઉદ્ધાર કરવા
પ્રભુએ નાખીને ગલ શું શશીનો હોડી જગની
તણાતી રોકી, ને અતલ તમના સાગર થકી
કિનારે પ્હોંચાડી જ્યહીં વિલસતી પૂનમ હતી.
પછી જાણ્યું સૌએ તિમિર ચડતું ને ઊતરતું
રહે છે નિત્યે, તો ક્યમ ઉર નિરાશાથી ભરવું?
ખિલેલી જ્યોત્સ્નામાં કુમુદ વીણવાં પાલવ ભરી,
અમાસે તારાઓ વીણી વીણી લઈ ઝોળી ભરવી.
તને હો પૂજીશું, નમણી સખી! પંચાંગુલિ થકી,
અમોને આશા ને બલ અ૨૫જે, હો પ્રતિપદા!
મે, ૧૯૩૮