અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ઇકબાલ મોતીવાલા/મન થયું: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|મન થયું|ઇકબાલ મોતીવાલા}} <poem> ::::::::::::::મૌલવીના ગામ વચ્ચે મય પીવા...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| (2 intermediate revisions by one other user not shown) | |||
| Line 3: | Line 3: | ||
{{Heading|મન થયું|ઇકબાલ મોતીવાલા}} | {{Heading|મન થયું|ઇકબાલ મોતીવાલા}} | ||
<poem> | <poem> | ||
:::::::::::મૌલવીના ગામ વચ્ચે મય પીવાનું મન થયું, | |||
:::::::::::આ તમારા પુણ્યને પડકારવાનું મન થયું. | |||
સાવ ચીંથરેહાલ આખી જિંદગી ભટક્યા કર્યું, | :::::::::::સાવ ચીંથરેહાલ આખી જિંદગી ભટક્યા કર્યું, | ||
આખરી ક્ષણને હવે શણગારવાનું મન થયું. | :::::::::::આખરી ક્ષણને હવે શણગારવાનું મન થયું. | ||
ચાંદ-સૂરજનું ગ્રહણ થાતું રહે છે એટલે, | :::::::::::ચાંદ-સૂરજનું ગ્રહણ થાતું રહે છે એટલે, | ||
તારલાની જેમ અમને જીવવાનું મન થયું. | :::::::::::તારલાની જેમ અમને જીવવાનું મન થયું. | ||
જોખમી દાવો લગાવ્યા કાળના જુગારમાં, | :::::::::::જોખમી દાવો લગાવ્યા કાળના જુગારમાં, | ||
ને હવે જીતેલ બાજી હારવાનું મન થયું. | :::::::::::ને હવે જીતેલ બાજી હારવાનું મન થયું. | ||
ખાયનામાં ખુદને મળવાની ઘણી ઇચ્છા હતી; | :::::::::::ખાયનામાં ખુદને મળવાની ઘણી ઇચ્છા હતી; | ||
લ્યો, મળ્યા તો કેમ આંસુ સારવાનું મન થયું? | :::::::::::લ્યો, મળ્યા તો કેમ આંસુ સારવાનું મન થયું? | ||
{{Right|(ગીતિકા, ૧૯૯૦, સંપા. સુરેશ દલાલ, પૃ. ૧૮)}} | {{Right|(ગીતિકા, ૧૯૯૦, સંપા. સુરેશ દલાલ, પૃ. ૧૮)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/કીર્તિકાન્ત પુરોહિત/મારું ખેતર ભાળી જ્યો | મારું ખેતર ભાળી જ્યો]] | તારી તે બુનનો દિયોર મારું ખેતર ભાળી જ્યો,]] | |||
|next=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/સુરેન ઠાકર `મેહુલ' /આંગણું, પરસાળ ને | આંગણું, પરસાળ ને ]] | આંગણું, પરસાળ ને ઉંબર હતું]] | |||
}} | |||
Latest revision as of 12:55, 23 October 2021
મન થયું
ઇકબાલ મોતીવાલા
મૌલવીના ગામ વચ્ચે મય પીવાનું મન થયું,
આ તમારા પુણ્યને પડકારવાનું મન થયું.
સાવ ચીંથરેહાલ આખી જિંદગી ભટક્યા કર્યું,
આખરી ક્ષણને હવે શણગારવાનું મન થયું.
ચાંદ-સૂરજનું ગ્રહણ થાતું રહે છે એટલે,
તારલાની જેમ અમને જીવવાનું મન થયું.
જોખમી દાવો લગાવ્યા કાળના જુગારમાં,
ને હવે જીતેલ બાજી હારવાનું મન થયું.
ખાયનામાં ખુદને મળવાની ઘણી ઇચ્છા હતી;
લ્યો, મળ્યા તો કેમ આંસુ સારવાનું મન થયું?
(ગીતિકા, ૧૯૯૦, સંપા. સુરેશ દલાલ, પૃ. ૧૮)