કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – માધવ રામાનુજ/૩૦. ‘આપણું’ ગીત: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
No edit summary
 
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{Heading|૩૦. ‘આપણું’ ગીત}}<br>
{{Heading|૩૦. ‘આપણું’ ગીત}}<br>
<poem>
<poem>
Line 18: Line 19:
ઝાકળમાં ખંખોળિયું ખૈ ને હાલતા થાઈં, પૂછતા નવાં નામ…
ઝાકળમાં ખંખોળિયું ખૈ ને હાલતા થાઈં, પૂછતા નવાં નામ…
{{Space}}{{Space}} {{Space}} આપણે તો ભૈ રમતારામ!
{{Space}}{{Space}} {{Space}} આપણે તો ભૈ રમતારામ!
 
<br>
૧૯૭૦
૧૯૭૦
</poem>
</poem>
{{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૨૩)}}
{{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૨૩)}}
<br>
{{HeaderNav2
|previous = ૨૯. યાદ કરીને લખેલી એક કવિતા
|next = ૩૧. મા!
}}

Latest revision as of 05:29, 13 November 2022

૩૦. ‘આપણું’ ગીત


                   આપણે તો ભૈ રમતારામ!
          વાયરો આવે-જાય એણે ક્યાંય બાંધ્યાં ન હોય ગામ...

વાદળ કેવું વરહે, કેવું ભીંજવે!
એવું ઊગતા દિ’નું વ્હાલ!
આછેરો આવકાર મળે, બે નેણ ઢળે —
                   બસ, એટલામાં તો છલકી થાઈં ન્યાલ!
મારગે મળ્યું જણ ઘડીભર અટકે, રાજી થાય
                   ને પૂછે — કઈ પા રેવાં રામ?
વાયરો આવે-જાય, એણે ક્યાંય બાંધ્યાં ન હોય ગામ.

ઓઢવાને હોય આભ, ઉશીકાં હોય શેઢાનાં,
                    પાથરેલી હોય રાત;
સમણાંના શણગાર સજીને ઊંઘ આવે ને
                    પાંખડીઓ-શા પોપચે આવે મલકાતું પરભાત,
ઝાકળમાં ખંખોળિયું ખૈ ને હાલતા થાઈં, પૂછતા નવાં નામ…
                             આપણે તો ભૈ રમતારામ!


૧૯૭૦

(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૨૩)