કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – ઉમાશંકર જોશી/૪૨. એક ઝાડ: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
No edit summary
Line 21: Line 21:
{{Right|(સમગ્ર કવિતા, પૃ. ૭૩૧)}}
{{Right|(સમગ્ર કવિતા, પૃ. ૭૩૧)}}
</Poem>
</Poem>
<br>
{{HeaderNav2
|previous = ૪૧. માઈલોના માઈલો મારી અંદર-
|next = ૪૩. અમે ઇડરિયા પથ્થરો
}}

Revision as of 16:00, 16 December 2021

૪૨. એક ઝાડ


મારા બારણા સામે એક ઝાડ સુકાઈ રહ્યું છે.
હું ચિત્રકાર નથી તેનો અફસોસ મને આટલો કદી ન હતો.
નર્યું રેખાઓનું માળખું છે એ.

એને ચરણે ઊભીને એને જોઉં છું.
પીધુંલીધુંદીધું એ ખંખેરીને ઊભું ન હો.

અટારીએથી રાત્રિઓના આછાઘેરા ઉજાસમાં ઝાંખી લઉં છું
વ્યક્તિત્વની ભિન્ન ભિન્ન અદાઓ એની:
મૌન ગૌરવ, બરછટ શુષ્કતા, મમતા આ ધરતીની...

શાખાબાહુઓ વચ્ચે એણે છાતી સરસું ઝાલી રાખ્યું છે જાણે
મૃત્યુફળ.

અમદાવાદ, ૯-૮-૧૯૭૧
(સમગ્ર કવિતા, પૃ. ૭૩૧)