કાવ્ય-આચમન શ્રેણી - પ્રહ્લાદ પારેખ/૪૮. ગાંધીજીને: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૪૮. ગાંધીજીને|પ્રહ્લાદ પારેખ}} <poem> કો સંગીની મનુજ-ઉરની ઊર્મ...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 18: | Line 18: | ||
<br> | <br> | ||
{{HeaderNav2 | {{HeaderNav2 | ||
|previous = | |previous = ૪૭. દિવંગત ગુરુદેવને | ||
|next = | |next = ૪૯. દવ રે લાગ્યો | ||
}} | }} |
Latest revision as of 05:14, 25 June 2022
૪૮. ગાંધીજીને
પ્રહ્લાદ પારેખ
કો સંગીની મનુજ-ઉરની ઊર્મિને વાદ્યતારે
જન્માવે; કો કઠણ પથરે શિલ્પી સૌંદર્ય કોરે.
પીંછીથી કો કથની લખતું માનવીના હયાની
સૂરે મૂર્તિ કવિજન ઘડે શ્રેષ્ઠ કો કલ્પનાની.
કિંતુ તેં તો હૃદય ઝળતા વેદના-દેવતાની
કોરી કોરી વિમળ સ્મિતની મૂર્તિ છે એક દોરી !
ઓઠે તારે ત્રિભુવનજયી મૂર્તિ એ નિત્ય રાજે;
વિશ્વે સૌને, તુજ બૃહદ એ સર્જને, તું નવાજે.
(સરવાણી, પૃ. ૫૨)