ગુજરાતી ગઝલસંપદા/ ગૌરાંગ ઠાકર: Difference between revisions
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading| ગૌરાંગ ઠાકર |}} <poem> જળથી વરાળ થઈ, પછી વાદળ બનાય છે, મારામાં શું થયા પછી માણસ થવાય છે?<br> તાળી દીધા કરો આ હથેળી ભરાય છે, હાથોમાં મારા આપની રેખા લખાય છે.<br> સૂરજ આ સાંજનો મને એવું કહીને...") |
No edit summary |
||
Line 3: | Line 3: | ||
{{Heading| ગૌરાંગ ઠાકર |}} | {{Heading| ગૌરાંગ ઠાકર |}} | ||
<center> '''1''' </center> | |||
<poem> | <poem> | ||
જળથી વરાળ થઈ, પછી વાદળ બનાય છે, | જળથી વરાળ થઈ, પછી વાદળ બનાય છે, | ||
Line 16: | Line 17: | ||
એના ખભે તું હાથ મૂકે ત્યાં એ શખ્સનો, | એના ખભે તું હાથ મૂકે ત્યાં એ શખ્સનો, | ||
બસ, ખ્યાલ આપઘાતનો બદલાઈ જાય છે.<br> | બસ, ખ્યાલ આપઘાતનો બદલાઈ જાય છે.<br> | ||
</poem> | |||
<center> '''2''' </center> | |||
<poem> | |||
એક તો તારો મને પર્યાય દેખાતો નથી, | |||
ને ઉપરથી તું સરળતાથી અહીં, મળતો નથી.<br> | |||
તું હવે વરસાદ રોકે તો હું સળગાવું ચૂલો, | |||
રોટલો આ છત વગરના ઘરમાં શેકાતો નથી.<br> | |||
ફૂંક મારીને તું હવાને આટલી દોડાવ ના, | |||
ધૂળ છે કે મ્હેંક, એનો ભેદ પરખાતો નથી.<br> | |||
એક માણસ ક્યારનો આંસુ લૂછે છે બાંયથી, | |||
આપણાથી તો ય ત્યાં રૂમાલ દેવાતો નથી.<br> | |||
ડાળથી છૂટું પડેલું પાંદડું પૂછ્યા કરે, | |||
વૃક્ષ પરનો એક ટહુકો કેમ ભૂલાતો નથી?<br> | |||
ભીતરી આખી સફર પર ચાલવાની છે મજા, | |||
એકલા બસ આપણે એ ભીડનો રસ્તો નથી.<br> | |||
</poem> | </poem> | ||
Latest revision as of 15:17, 8 January 2023
જળથી વરાળ થઈ, પછી વાદળ બનાય છે,
મારામાં શું થયા પછી માણસ થવાય છે?
તાળી દીધા કરો આ હથેળી ભરાય છે,
હાથોમાં મારા આપની રેખા લખાય છે.
સૂરજ આ સાંજનો મને એવું કહીને જાય.
ઊંચાઈ પર તો ક્યાં અહીં કાયમ જીવાય છે!
એવું નથી કે જીવવા ખૂબ જ જોઈએ,
વંટોળથીય શ્વાસ તો સચવાઈ જાય છે.
તડકો ગયો ને છાંયડો નક્કામો થઈ ગયો,
એવી સરળ રીતે અહીં માણસ ભુલાય છે.
એના ખભે તું હાથ મૂકે ત્યાં એ શખ્સનો,
બસ, ખ્યાલ આપઘાતનો બદલાઈ જાય છે.
એક તો તારો મને પર્યાય દેખાતો નથી,
ને ઉપરથી તું સરળતાથી અહીં, મળતો નથી.
તું હવે વરસાદ રોકે તો હું સળગાવું ચૂલો,
રોટલો આ છત વગરના ઘરમાં શેકાતો નથી.
ફૂંક મારીને તું હવાને આટલી દોડાવ ના,
ધૂળ છે કે મ્હેંક, એનો ભેદ પરખાતો નથી.
એક માણસ ક્યારનો આંસુ લૂછે છે બાંયથી,
આપણાથી તો ય ત્યાં રૂમાલ દેવાતો નથી.
ડાળથી છૂટું પડેલું પાંદડું પૂછ્યા કરે,
વૃક્ષ પરનો એક ટહુકો કેમ ભૂલાતો નથી?
ભીતરી આખી સફર પર ચાલવાની છે મજા,
એકલા બસ આપણે એ ભીડનો રસ્તો નથી.