યાત્રા/અહો ગાંધી!: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|અહો ગાંધી!|}} <poem> અહો ગાંધી! સાધી સફર સહસા આમ અકળી, રચી આંધી, શાંતિપ્રિય જન, ન છાજે જ તમને! ગયા-ના રોકાયા વચન ‘જઉં છું’ એ ય વદવા, ઘડી તો પૃથ્વીનું પણ સ્થગિત હૈયું કરી ગયા! તમારે ના વૈ...") |
(પ્રૂફ રીડિંગ સંપન્ન) |
||
| Line 5: | Line 5: | ||
અહો ગાંધી! સાધી સફર સહસા આમ અકળી, | અહો ગાંધી! સાધી સફર સહસા આમ અકળી, | ||
રચી આંધી, શાંતિપ્રિય જન, ન છાજે જ તમને! | રચી આંધી, શાંતિપ્રિય જન, ન છાજે જ તમને! | ||
ગયા–ના રોકાયા વચન ‘જઉં છું’ એ ય વદવા, | |||
ઘડી તો પૃથ્વીનું પણ સ્થગિત હૈયું કરી ગયા! | ઘડી તો પૃથ્વીનું પણ સ્થગિત હૈયું કરી ગયા! | ||
તમારે ના વૈરી, પણ જગતનાં વૈર સહ હા | તમારે ના વૈરી, પણ જગતનાં વૈર સહ હા | ||
તમે બાંધી શત્રુવટ, પ્રણયની વેદી રચવા | તમે બાંધી શત્રુવટ, પ્રણયની વેદી રચવા | ||
ચહ્યું, | ચહ્યું, વિશ્વે અદ્રિ સમ વિરચવા શાંતિસદન : | ||
મચ્યા એ સંગ્રામે કવચ ધરીને માત્ર પ્રભુનું. | મચ્યા એ સંગ્રામે કવચ ધરીને માત્ર પ્રભુનું. | ||
ઢળ્યા એ સંગ્રામે! પ્રભુ થકી જ આ ત્રાણ ઉતર્યું? | ઢળ્યા એ સંગ્રામે ! પ્રભુ થકી જ આ ત્રાણ ઉતર્યું? | ||
તમોને વીંધી ગૈ સનન, કરુણા એ શું પ્રભુની? | તમોને વીંધી ગૈ સનન, કરુણા એ શું પ્રભુની? | ||
મનુષ્યે ઝંખેલાં પ્રણય-સતનો સિદ્ધિ-પથ આ | મનુષ્યે ઝંખેલાં પ્રણય-સતનો સિદ્ધિ-પથ આ | ||
| Line 21: | Line 21: | ||
હતા ગાંધી. એને ગત કરી, પ્રભો! તેં રુદનને | હતા ગાંધી. એને ગત કરી, પ્રભો! તેં રુદનને | ||
વધાર્યાં. ક્યારે યે રુદન સ્મિતમાં ના પલટશે? | વધાર્યાં. ક્યારે યે રુદન સ્મિતમાં ના પલટશે? | ||
કહે, પૃથ્વી | કહે, પૃથ્વી અર્થે પ્રગટ તવ આનંદ ન થશે? | ||
પૂર્ણથી પૂર્ણ એ તારા સત્ય-આનંદનો ઘટ | પૂર્ણથી પૂર્ણ એ તારા સત્ય-આનંદનો ઘટ | ||
Revision as of 14:02, 12 May 2023
અહો ગાંધી!
અહો ગાંધી! સાધી સફર સહસા આમ અકળી,
રચી આંધી, શાંતિપ્રિય જન, ન છાજે જ તમને!
ગયા–ના રોકાયા વચન ‘જઉં છું’ એ ય વદવા,
ઘડી તો પૃથ્વીનું પણ સ્થગિત હૈયું કરી ગયા!
તમારે ના વૈરી, પણ જગતનાં વૈર સહ હા
તમે બાંધી શત્રુવટ, પ્રણયની વેદી રચવા
ચહ્યું, વિશ્વે અદ્રિ સમ વિરચવા શાંતિસદન :
મચ્યા એ સંગ્રામે કવચ ધરીને માત્ર પ્રભુનું.
ઢળ્યા એ સંગ્રામે ! પ્રભુ થકી જ આ ત્રાણ ઉતર્યું?
તમોને વીંધી ગૈ સનન, કરુણા એ શું પ્રભુની?
મનુષ્યે ઝંખેલાં પ્રણય-સતનો સિદ્ધિ-પથ આ
અસત્-હસ્તે થાવું સતત હત, એ અંતિમ પથ?
હજી રોતી પૃથ્વી : પ્રગટ ધરતીનાં રુદન શા
હતા ગાંધી. એને ગત કરી, પ્રભો! તેં રુદનને
વધાર્યાં. ક્યારે યે રુદન સ્મિતમાં ના પલટશે?
કહે, પૃથ્વી અર્થે પ્રગટ તવ આનંદ ન થશે?
પૂર્ણથી પૂર્ણ એ તારા સત્ય-આનંદનો ઘટ
અક્ષુણ્ણ, ધરતી-તીરે પ્રગટાવ, મહા નટ!
૧૫ ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૮