ગુજરાતી ટૂંકી વાર્તાકોશ/પ/પગલાં: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
(+1) |
No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|પગલાં|મનોહર ત્રિવેદી | {{Heading|પગલાં|મનોહર ત્રિવેદી}} | ||
'''પગલાં''' (મનોહર ત્રિવેદી; ‘ગજવામાં ગામ’, ૧૯૯૮) અપરિણીત અને નિસ્તેજ થતો જતો, સુંદર નાનપણથી કમુ સાથેની સાંભરણોથી અજંપ છે: કમુએ એની આંગળી કરડી ખાધી હતી અને બાથ ભીડીને સૂતેલાં કમુ-સુંદરના ભારથી વૈયાં ઉડાડવાનો માંડવો કડડ બોલતાં તૂટી પડ્યો હતો. છેલ્લી વારનું મળવા આવેલી ત્યારે ભીની ભોંયમાં પડેલાં કમુનાં પગલાં ભુંસાઈ ન જાય એ માટે દ્રાક્ષના માંડવામાં સુંદર ગોડ પણ કરાવતો ન હતો. પણ આજે તો રાઘવે એ પગલાં ક્યારનાંય ગોડી નાખ્યાં છે. વીતેલી વેળાની મીઠી સાંભરણો અને અસહ્ય વર્તમાન વચ્ચે ઝૂલતો નાયક અહીં પ્રત્યક્ષ થયો છે. ઈ.<br> | '''પગલાં''' (મનોહર ત્રિવેદી; ‘ગજવામાં ગામ’, ૧૯૯૮) અપરિણીત અને નિસ્તેજ થતો જતો, સુંદર નાનપણથી કમુ સાથેની સાંભરણોથી અજંપ છે: કમુએ એની આંગળી કરડી ખાધી હતી અને બાથ ભીડીને સૂતેલાં કમુ-સુંદરના ભારથી વૈયાં ઉડાડવાનો માંડવો કડડ બોલતાં તૂટી પડ્યો હતો. છેલ્લી વારનું મળવા આવેલી ત્યારે ભીની ભોંયમાં પડેલાં કમુનાં પગલાં ભુંસાઈ ન જાય એ માટે દ્રાક્ષના માંડવામાં સુંદર ગોડ પણ કરાવતો ન હતો. પણ આજે તો રાઘવે એ પગલાં ક્યારનાંય ગોડી નાખ્યાં છે. વીતેલી વેળાની મીઠી સાંભરણો અને અસહ્ય વર્તમાન વચ્ચે ઝૂલતો નાયક અહીં પ્રત્યક્ષ થયો છે. ઈ.<br> | ||
{{right|'''ચં.'''}}<br> | {{right|'''ચં.'''}}<br> | ||
Revision as of 06:56, 29 July 2025
પગલાં
મનોહર ત્રિવેદી
પગલાં (મનોહર ત્રિવેદી; ‘ગજવામાં ગામ’, ૧૯૯૮) અપરિણીત અને નિસ્તેજ થતો જતો, સુંદર નાનપણથી કમુ સાથેની સાંભરણોથી અજંપ છે: કમુએ એની આંગળી કરડી ખાધી હતી અને બાથ ભીડીને સૂતેલાં કમુ-સુંદરના ભારથી વૈયાં ઉડાડવાનો માંડવો કડડ બોલતાં તૂટી પડ્યો હતો. છેલ્લી વારનું મળવા આવેલી ત્યારે ભીની ભોંયમાં પડેલાં કમુનાં પગલાં ભુંસાઈ ન જાય એ માટે દ્રાક્ષના માંડવામાં સુંદર ગોડ પણ કરાવતો ન હતો. પણ આજે તો રાઘવે એ પગલાં ક્યારનાંય ગોડી નાખ્યાં છે. વીતેલી વેળાની મીઠી સાંભરણો અને અસહ્ય વર્તમાન વચ્ચે ઝૂલતો નાયક અહીં પ્રત્યક્ષ થયો છે. ઈ.
ચં.