કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/ફૂલે ફૂલે
Jump to navigation
Jump to search
૩૦. ફૂલે ફૂલે
એવી અચરજ નજરે પડી
કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.
મૂળાધારનો માટીક્યારો,
ફૂટ્યો ત્યાંથી વેલફુવારો;
ડગતી ધારને અડગ અટંકી
સુરતા જોગે જડી.
કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.
ફૂલે ફૂલે વેલવિસામા,
સૌરભ સરણાં આવે સામાં;
સ્વાગત કાજે અગમ અનાહત
નભનોબત ગગડી.
કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.
ફૂલ ફૂલને સેરે સાંધે,
સુંદર સોહિલ સેતુ બાંધે;
વલ્લરી વાધે એમ વરસતી
અવિરત ઓજસ ઝડી.
કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.
હતી માત્ર કાઠાળી વેલી,
બની ફૂલવંતી અલબેલી;
સરોદ, એની મહેક મ્હેકતી
ત્રિભુવન પાર અડી.
કે ફૂલે ફૂલે વેલ ચડી.
(સુરતા, પૃ. ૭૨)
(રામરસ, પૃ. ૨૩)