અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રામચન્દ્ર બ. પટેલ ‘સુક્રિત’/રૂપાંતર

રૂપાંતર

રામચન્દ્ર બ. પટેલ ‘સુક્રિત’

સામ
લ્હેરે કદમ્બનું વૃક્ષ
એનાં પાંદ પાંદ બનીને ઝૂલે,
ખૂલે મહેક...
એમાં એક ખિસકોલી રમે,
ચઢે-ઊતરે...
ને છેક જમીન પર આવીને એ કશુંક ઠોલે,
ફોલે.
મને થયું
લાવ, દાણા નાખું દાડમના.
પછી તો
એ દાણો દાણો પકડી ખાતી ખાતી
આવતી રહી નજીક...
ન બીક,
ત્યાં થયો કશોક ધભાકો ધબ...
ઝબ ઝબકી
ઝણઝણીને ઉતાવળી દોડતી એ ચડી ગઈ
મારા શરીર પર,
ઘડી વારમાં તો
આંખોમાં થઈને સીધી ઈતરી ગઈ છેક કલેજામાં.
નાડી નાડી
રણકી ઊઠ્યાં બુન્દ બુન્દ,
હું જ જાણે થઈ ગયો કદમ્બનું વૃક્ષ!