સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/રવિશંકર વ્યાસ (મહારાજ)/સંકલ્પનું બળ

          એકઠાકોરહતા. એકવખતમારેતેમનીસાથેઅફીણસંબંધીવાતોથઈ. તેમણેતેદહાડાથીઅફીણલેવાનુંછોડીદીધું. પણપંદર-વીસદહાડાથયાપછીતેમણેકહ્યું, “જો, હવેથીકોઈનેઆવોઉપદેશદેતા! કોઈનેમારીનાખશો!” અનેપછીતેમણેઆપવીતીસંભળાવવામાંડી: “તમારાગયાપછીમનેતોઝાડાથઈગયા, બોલવા-ચાલવાનાહોશરહ્યાનહીં, લગભગબેભાનથઈગયો. પછીતોમેંઇશારતોકરીનેબૈરાંનેબોલાવ્યાંઅનેઇશારાથીસમજાવ્યુંકેમનેઅફીણખવડાવો. અફીણખાધું, ત્યારેમાંડજરાહોશઆવ્યા.” પણમેંતોઠાકોરનેઝાટક્યા: “ભૂપતસિંહઠાકોર, અફીણખાધાવિનામરીગયાહોતતોદુનિયામાંતમારાવિનાશુંખાટુંમોળુંથઈજવાનુંહતું? ટેકનપાળીશક્યા, તોક્ષત્રિયશાના? અફીણજેવીચીજપણતમનેહરાવીગઈ? તેનાવિનાતમેમરવાપડ્યા? તમેતોતમારુંક્ષત્રિયપણુંપણગુમાવ્યું. ત્યારેહવેતમેજીવતાહોકેમરેલા, બંનેસરખુંજછે. જોતમેવીરહોતતોજીતત. પણતમેહાર્યા, અફીણજીત્યું.” આટલુંસાંભળતાંજતેમનેતોએટલુંપાણીચડ્યુંકેઅફીણનોદાબડોફેંકીદીધો. અનેપછીનતોતેમનેઝાડાથયાકેનબેભાનથઈગયા. કારણકેઆવખતેસંકલ્પનુંબળહતું.