મર્મર/આઘાં આઘાં

આઘાં આઘાં–

આઘાં આઘાં રે જેનાં આલયો
⁠આઘાં દિશ ને દિગન્ત;
ઝાંખી પડે રે જોતાં આંખડી
⁠એ અનાદિ અનંત;
⁠કોણ રે જોયો ને કોણે ઓળખ્યો?

આઘાં આઘાં રે એનાં આલયો
⁠આઘાં કેરી રે આશ;
આઘાંની ઝંખાનો આજ જાગિયો
⁠હૈડે ભડ ભડ હુતાશ;
⁠કોણ રે વાદળ એને ઠારશે?

ભાળ્યું જેણે તે ભાખે જોગીડા
⁠કોઈ સાધુ ને સંત;
પ્હોંચ્યા જે કાળને વીંટતા
⁠કાચા હૈયાને તંત;
⁠ત્યાં રે વરસે છે પ્રેમમેહુલા.

ચલોજી આતમરામ કાપતા
⁠કપરા મૃત્યુના પંથ;
કાળના ડુંગર ફાળે કૂદતા
⁠મૂકી માયાના ફંદ;
⁠તરસ્યા બનીને એના તેજના.