અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભાનુપ્રસાદ ત્રિવેદી/વ્યથા

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
વ્યથા

ભાનુપ્રસાદ ત્રિવેદી

મથું મથું છતાં એની એ આ ઉરે ઊઠતી વ્યથા,
રહી રહી ધુમાતાં કાષ્ઠોમાં ધખે અગનિ યથા;
અસહ બનતું આ એકાકીપણું, જીરવાય ના,
અવર સથવારો તો એથી સહ્યો વળી જાય ના!

વ્યરથ વ્યવહારોનું દાસત્વ રે કઠતું કટુ,
પણ શરણ લૈ એનું હુંથી છુપાઈ જવા મથું!
ક્ષત ક્ષત સહુ અંગે અંગે અપંગ-શી જિંદગી,
હજીય રહું છું એના આલંબને નિજને ઠગી!

સમજી શકું છું, તોયે છોડી શકું નહિ વંચના,
સતત નિજને ખોવાનો આ મુકાય પ્રપંચ ના,
કૃપણ, ખલ હે, કુલ્‌ટા, આવી અચાનક જો મળી —
અનુનય કરું તારો કેવો ફરી ફરી જિંદગી!

દલિત ઉરની લંબાવું ના હવે વધુ આ કથા,
અવશપણું છે, હૈયુંયે છે, અને વળી છે વ્યથા!

(અલસગમના, ૧૯૭૫, પૃ. ૫૨)