અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભાનુપ્રસાદ ત્રિવેદી/ઘૂંઘટમાં
Jump to navigation
Jump to search
ઘૂંઘટમાં
ભાનુપ્રસાદ ત્રિવેદી
ભીની માટી ને ઊના વીંઝણા મારુજી,
પ્હેલી જોબનિયાની વાટ રે ઘૂંઘટમાં;
ઘૂંઘટમાં રઈવર ઓળખ્યા મારુજી!
ઝાકળ સમાણો ઝીણી ઘૂમટો મારુજી;
પેખ્યું પોલાદી એનું પોત રે ઘૂંઘટમાં;
ઘૂંઘટમાં.
ઝાઝી ભીંત્યો ને થોડી બારિયો મારુજી,
કંઠે રૂંધાણાં છે કપોત રે ઘૂંઘટમાં;
ઘૂંઘટમાં.
ઘમ્મર ઘેરાયા ટોડર ઘોડલા મારુજી,
આંખ્યો ત્રોફાણી ગઢને ગોખ રે ઘૂંઘટમાં;
ઘૂંઘટમાં.
આંબા ઝૂક્યા ને ઝૂકી આંબલી મારુજી,
પાંખો ઝૂરે છે પિંજર કાજ રે! ઘૂંઘટમાં;
ઘૂંઘટમાં.
(અલસગમના, પૃ. ૬૨)
←