કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – શૂન્ય પાલનપુરી/૨૧. રમી લેશું
વ્યથા, નિશ્વાસ ને અશ્રુ-તિખારાથી રમી લેશું,
તમારી બેવફાઈના ઇજારાથી રમી લેશું.
રડી લેશું અમે, રડવાં પડે જો રક્તનાં આંસુ,
પ્રણય-મસ્તીના રંગીલા ઈશારાથી રમી લેશું.
કદી અમને વિરહ-રજનીનાં અંધારાં નહીં સાલે,
બહુ મૂંઝાઈ જાશું તો સિતારાથી રમી લેશું.
સમજ પડવા નહીં દેશું જીવનને પણ શિકાયતની,
સદા હસ્તા મુખે એ સર્પ-ભારાથી રમી લેશું.
અમે ડૂબી જશું કિન્તુ તમન્નાઓ નહીં ડૂબે,
ધરીને રૂપ મોજાંનું કિનારાથી રમી લેશું.
ભલે દુનિયા કહે કે પ્રેમ-દૃષ્ટિમાં તિખારા છે,
બળીને ખાક થાશું પણ તિખારાથી રમી લેશું.
અહીં આવ્યા છીએ તે લા’વ લેશું મોહ-નિદ્રાનો,
ઘડીભર તો ઘડીભર સ્વપ્ન-ધારાથી રમી લેશું.
તમે સંતાઈ જાઓ પણ ચપળ છે કલ્પના કેવી?
દઈને દાવ એને શિર તમારાથી રમી લેશું.
ખરી જાશું ભલે અશ્રુની પેઠે રંગ દેખાડી,
ઘડીભર કાળના એ કાળ-ધારાથી રમી લેશું.
નયન કેરાં અમી પાશું જીવનની શુષ્કતાઓને,
જગતમાં શૂન્ય વાસંતી ઈશારાથી રમે લેશું.
(શૂન્યનો વૈભવ, પૃ. ૨૧૧)