કાવ્યમંગલા/મેઘનૃત્ય
આજ આકાશના મણ્ડપે મેઘનાં
નૃત્યના ચણ્ડ પડછન્દ ગાજે,
પ્રકૃતિના પાંચ બજવૈ ગવૈયા ઉઠ્યા,
ત્વરિત નિજ નિજતણા સાજ સાજે,
તાલ મડદંગના ધિંગ પૂંઠે,
અહો ! ગુંબજો ગગનના ગાજી ઊઠે.
તરલતન દામિની દ્યુતિતણા ધોતને
ચમક ઠમકાર લે રંગભોમે,
મેઘલા વારુણીમત્ત શા ઠેક લૈ
ગૂંથતા નૃત્યના ગોંફ વ્યોમે,
ઘુમે તાણ્ડવી ચાલ સાધી,
અહો ! જાગતા રુદ્ર છોડી સમાધિ.
ગહન નભસિન્ધુનાં વારિનાં વહન પે
નર્તકો પાય દૈ ઠેક લેતા,
ક્ષિતિજક્ષિતિજો ગુંથી આંગળીવેલમાં
ઘુમરતા પૃથ્વીને ચાક દેતા,
ભમરડો પૃથ્વીનો ઊંઘ લેતો,
અહો ! નૃત્યુનો રંગ રેલાઈ રહેતો.
ચકિતદ્રગ દેવની મણ્ડળી પુલકભર
નૃત્યુરંગે ડુબી આંખ મીંચે,
જલદનર્તકગણો હૃષ્ટ ચરિતાર્થ થૈ,
અંક જનનીતણે ભેટ સીંચે,
દેવથી પ્રાપ્ત ઉપહાર બ્હોળો,
અહો ! સૃષ્ટિનો સ્નિગ્ધ છલકાય ખોળો.
(૧૧ જૂન,૧૯૩૨)