શાંત કોલાહલ/પડદો
કુટીરના બંધ દ્વાર
વાતાયને જવનિકા
જન વન વ્યોમ સહુ
મેલી દીધ બ્હાર
અવ તો અવર કોઈ
અહીં નહીં...
એકલ હું - મુગ્ધ મારે છંદ ભંગ
ફાવે તેમ છેડું બીનતાર
સમીરલહરને ય કશું કુતૂહલ !
અહીંથી કે તહીંથી
એ ડોકાય તરલ
સંગમહીં રવિતેજ
ઝૂકી જાય સ્હેજ
‘ખલ’!
દ્રુમપુંજ થકી અટ્ટહાસ્ય-કોલાહલ
શૈશવસરલ
ચહુગમ ધ્વનિ એનો જાગે વારવાર
અનિવાર
એકાન્ત ન શાન્ત
નહિ સહ્ય
ભૂર ભાર
મૂક બીન
આ રે વિંડબનારવ
અવ એના કંઠ કેરો
અનાવૃત પૂર્વ-પરિચય
(અનાહૃત સકલનો સ્નિગ્ધ અભિનય)
સ્મૃતિ...
સ્ફુરે સ્મિત
જાગે પ્રીતિ...
ઉઘડે હૃદય શતદલ
નહિ જવનિકા
નહિ કુટિર દુવારને ય કોઈ કળ
પુનરપિ બ્હાર
ચારિઔર
સંગ મુજ વિશ્વ સમુદાર