શાંત કોલાહલ/તળાવને તીર
મારે પદે વ્યોમ વિશાળ વિસ્તર્યું
ગભીર કો સ્વપ્નમયી પ્રશાન્તિમાં
સોહંત એવા લખ તારલે ભર્યું.
અંકાઈ જાણે લિપિ—
યંત્ર આકૃતિ રહસ્યની
વિસ્મયપૂર્ણ ધ્યાનથી વિલોકું
અશ્રાવ્ય સુણી રહું શ્રુતિ !
અંધારની આડથી ઇન્દુએ ત્યહીં ડોકાઈને
તેજતરંગને કર
આ ચિત્ર મારું લૂછી નાંખ્યું તોરથી.
અંકાશ આંખુ સહસા ઊડી ગયું
અનંત ઊંચે નિજ મૂલ સ્થાનમાં !
તળાવનું લાઘવ !
...ક્ષુબ્ધ ચિત્તનું !
ત્યાં
હંસને નેપુરબોલ
કંજની સુગંધશીળી લહરે
મુલાયમ સ્પર્શી જતી પ્રેમવિલોલ કામિની !
ને કૌમુદીઉજ્જવલ કાનને ત્યહીં
આ વેણુને રંધ્ર હવા રમી રહી !