શાંત કોલાહલ/૭ સોહિણી
આ મધ્યરાત્રિમહિં સંસૃતિ શાંત પોઢી
નિદ્રાળુ ઓઢી ફૂલકોમલ અંધકાર :
ત્યાં ઇન્દુએ ક્ષિતિજડાળથી દૃષ્ટિ માંડી
આછી કલાની પણ શી નમણી અપાર !
તું એક ઝીણું ધરી અંચલ મુક્ત કેશે
તારે પલંગ ઉપધાન અઢેલી સ્હેજ
રેલંત આર્દ્ર ઉરનો સ્વર; સન્નિવેશે
કોનું સુણાય પગલું? - ઉભરાય હેજ !
તારું દુકૂલ ઊડતું સિત કૌમુદીમાં
લાવણ્ય ભીતરનું દાખવતું લલામ :
રે અંગકંપ લહી નેત્ર ઢળંત ધીમાં
ને તું પ્રસન્નમન, સંવૃત, પૂર્ણકામ !
ન્યાળી તને દયિતસંયુત, સોહિણી હે !
ચંદ્રે દીધું સુરતચુંબન રોહિણીને !