પથ વંકાય, દૂર ક્ષિતિજની પાર ઢળી મુજ નયન થકી ઢંકાય! વંકી વળી વળી મુજ ચાલ ચૂકે નિજ તાલ, ચરણને તોય ચલનની પ્યાસ, ક્યીહીં સૃષ્ટિમાં નહીં શું એનો વાસ? મુજ દૃષ્ટિમાં અગમ્ય શો અંકાય! પથ વંકાય! ૧૯૪૮