આ શૃંગનો પ્રાન્ત કશો પ્રશાન્ત, ને વૃક્ષને પલ્લવ પુંજપુંજે ન હવાય ગુંજે, વિહંગનાં ગાન શમી ગયાં રે ને નીડમાં સૌ વિરમી ગયાં રે; હે ચિત્ત, તું ક્ષણ રહે ધૃતિને અધીન, તુંયે થશે પરમ શાંતિ મહીં જ લીન!