ગુજરાતી ટૂંકી વાર્તાકોશ/છ/છેલ્લું છાણું

Revision as of 07:13, 27 July 2025 by Meghdhanu (talk | contribs) (+1)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
છેલ્લું છાણું

ઉમાશંકર જોશી

છેલ્લું છાણું (ઉમાશંકર જોશી; ‘શ્રાવણી મેળો’, ૧૯૩૭) પોતાની સ્મશાનયાત્રામાં પડોશના વેરી કુટુંબીનો દીકરો છાણું લઈને ચાલે એના કરતાં વિધવા વહુ જીવી છાણું લે એવી પ્રતિજ્ઞા કરતી ડોશી અને સાથે જીવી પણ ઠંડી રાતે ઠૂંઠવાઈ મરે છે. વ્યંજનાથી દારિદ્રય અને માનવસ્વભાવની વિશિષ્ટ મુદ્રાઓને ઉપસાવતી આ વાર્તાનું શિલ્પ ધ્યાનપાત્ર છે.
ચં.