પ્રતિપદા/૮. કમલ વોરા
કાવ્યસંગ્રહોઃ
પરિચય:
કાવ્યો:
૧. આઠ પતંગિયાં
રાતું પતંગિયું
પતંગિયાની
રંગબેરંગી ઊડાઊડમાં
પવનના
એક પછી એક દરવાજા
ઊઘડતા જાય છે
સોનેરી પતંગિયું
સકળ સૃષ્ટિના રંગ
ખરી રહ્યા હતા
એ પણે
એક સોનેરી પતંગિયું
ક્યાંકથી આવી
મારા હાથ પર બેઠું
ને મને ઉગારી ગયું
જાંબલી પતંગિયું
અહીંથી
કાગળ પરથી ઊડી
જુઓ
આ જાંબલી પતંગિયું
તમારી આંખો સામે
ઊડવા લાગ્યું
ગુલાબી પતંગિયું
હું
પતંગિયું પકડું
ને
મારા હાથમાં આવે છે
તારી આંગળીઓ
પીળું પતંગિયું
અસંખ્ય પતંગિયાં
મારો હાથ
ઢાંકી દે છે
બાજુમાં જ પડેલો
કોરો કાગળ
પવન હાથ લંબાવી
ઊંચકી લે છે
સફેદ પતંગિયું
કોઈ
પતંગિયું પકડી લે
તો પતંગિયું
ખોવાઈ જાય
એના હાથની ત્વચામાં
અને નહીં તો
કાગળ જેવી કોરી આંખોમાં
રંગ વગરનું પતંગિયુ
હમણાં જ
મારી સોંસરવું
એક પતંગિયું
ઊડી ગયું
હમણાં જ
હું
હવાથી યે હળવો ને
પારદર્શક હતો
p
આ પતંગિયું નથી
૨. ભીંત (ગુચ્છઃ ૨)
૧
ભીંતને કાન હોય છે
ભીંતને
મોં
પણ હોય છે
હાથ પગ છાતી ત્વચા
નસો પણ
નસોમાં ધબક ધબક વહેતું
લોહી પણ
ને શ્વાસોચ્છ્વાસ પણ
૨
કાળો ડિબાંગ અંધકાર
પથરાય
કોઈ
બુઝાતી શગની માફક
ભીંત
ઓલવાઈ જાય
૩
કોઈ કોઈ વાર
આ ભીંતની
આરપાર
જોઈ શકાય છે
૪
ભોંય પર પડેલ
એક પીંછું ઉપાડવા
ભીંત
વાંકી વળે છે
૫
વેગીલો પવન
ફૂંકાયો
ભીંતે
હાથ વીંઝ્યા
હાથ
તૂટી ગયા
૬
કાન દઈ સાંભળું તો
આ ભીંતોમાં
અસંખ્યા પંખીઓની
પાંખોનો ફફડાટ
સંભળાય છે
૩. કાગડો
૧
શ્વેત
હિમાચ્છાદિતશેલમાળઉન્નતશિખરે
સ્થિર
નિષ્કંપ
એક
કાળો
કાગડો
પશ્ચાદ્
વહે વેગે ભૂરાં નભનાં નભ
કાગડો ઊડે ત્યાં સુધી
કાગડો ન ઊડે ત્યાં સુધી
ચલ અચલ
રવ અરવ
તથ વિતથ
ક્ષત અક્ષત
ક્ષણ સમય
કશું જ નથી
કશું જ નહીં
શ્વેતનું ભૂરું થવું
અને ભૂરાનું શ્વેત –ની
વચ્ચોવચ્ચ
એક કાળો
કાગડો
કાગડો
હળવે હળવે
ઢોળાઈ રહ્યો છે
ઉઘાડી ચાંચમાં
અક્ષરોની સળવળાટ વળાંક
તૂટી, થંભી
વિખરાઈ ગયા છે
ઉચ્ચારમાંથી
ઊડી ગયો છે પવન
પાંખો પર ફફડતાં આકાશ
સમેટાઈ
નિષ્કંપ થઈ
પીંછાં સમેત
ઓસરી ગયાં છે
ફાટી ગયેલ ડોળામાંથી
દડી ગઈ છે
પૃથ્વી
કાગડો
ઢોળાઈ ગયો છે કાગળમાં
સફેદ ઉજાસે
છેક છેલ્લું
કાળું બુંદ
ભૂંસી લીધું છે