અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/બાળાશંકર કંથારિયા/દીઠી નહીં

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
દીઠી નહીં

બાળાશંકર કંથારિયા


બલિહારિ તારા અંગની ચંબેલિમાં દીઠી નહીં,
સખ્તાઈ તારા દીલની મેં વર્જમાં દીઠી નહીં. ૧

મન માહરૂં એવું કુળું પુષ્પપ્રહાર સહે નહીં,
પણ હાય! તારે દિલ દયા મેં તો જરા દીઠી નહીં. ૨

એક દીન તે અલકાવલીમાં દીઠિ’તી મુખની છબી,
પણ ગુમ થઈ ગઈ તે ગુમાની, ત્યારથી દીઠી નહીં. ૩

એ કંઈ જરા કર શોચ કે મારી ઉફર શાને ગુમાન?
મે દેહ અર્પ્યો તોય પણ, દિલદારને દીઠી નહીં. ૪

ગૂમાનિ નુખરાબાજ ગોરી સુંદરીઓ મન હરે,
પણ કોઈએ એ યાર સમ તુજ સુંદરી દીઠી નહીં. ૫

એ વીર વિરહી ખોળવા તુજને જગત કંઈકં ભમ્યો,
ગિરિવર ગુહા કે કુંજકુંજે તોય મેં દીઠી નહીં. ૬

બાગમાં અનુરાગમાં કે પુષ્પના મેદાનમાં,
ખોળી તને આતૂર આંખે, તોય મેં દીઠી નહીં. ૭

સરખાવિ તારૂં તંન મેં, ખોળી ચંબેલી વંનમાં,
પણ હાય ખૂ બી આજની કરમાઈ કાલ દીઠિ નહીં. ૮

તું તો સદા નૂતન અને આખું જગત નિત્યે જૂનું,
મિથ્યા પ્રપંચે ક્યાં થકી તું! તેથિ મેં દીઠી નહીં. ૯

તું તો ખરી જ્યાં પ્રેમ પૂરણ, પ્રેમિનાં કાળજ બળે,
એવી દયા તો એ! ગુમાની, મેં કહીં દીઠી નહીં. ૧૦

મુખચંદ્રમાં મેં દીઠિ છે આખી છબી આ જગ્તની,
પણ આંખડી મુજમાં વસી તું, તેથિ મેં દીઠી નહીં. ૧૧

એ કાળજાની કોર કાં કાપે હવે તો થઈ ચુકી,
મેં તો પ્રથમ કાપ્યું સુપ્રેમે, તોય મેં દીઠી નહીં. ૧૨

કોઈ દેવ આવી કાનમાં દે શિખામણ પાંસરી,
આ જગ્તની જંજાળમાં ચતુરાઈ તો દીઠી નહીં. ૧૩

જ્યાં પ્રેમ મારો જળહળે, ત્યાં તેં દિધો બદલો ખરો,
તો આ જગત છોડ્યા વિના, યુક્તી બિજી દીઠી નહીં. ૧૪

એક દીન મળશે તે અધરસૂધા સબૂરી बाल ધર,
હાં એ બધુંએ છે ખરૂં, પણ હાલ તો દીઠી નહીં. ૧૫