ઓખાહરણ/કડવું ૮

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
કડવું ૮

[ઓખા રિસાઈને ચાલ્યા ગયેલા પતિને મહેલમાં શોધી વળે છે, નિરાશ થતાં મનોમન પોતાની જાતને ઠપકો આપી રડવા લાગે છે.]

રાગ સામેરી
જાગી જાગી રે રામા રસભરી, તપાસે સેજ ફરી ફરી.
મુખે કરડતી આંગલડી, ‘મેં તો વણસાડ્યું[1] થોડાને કાજે રે,
મેં મુઈએ મુખ મચકોડ્યું, બીડી ના ખાધી તે દાઝે રે;’ – જાગી ૧

લડથડતી ચાલે, ને પાલવ ઝાલે, નયણે આંસુ ઢાળે રે,
કરે સાદ સ્વામીને સંભારે, ભ્રમરભોળી ભાળે રે; – જાગી ૨

ધબ ધબ કરતી નારી તપાસે બારી, દીઠી તે ભોગળ ભીડી રે,
જુએ ચારે ખૂણે, ને મસ્તક ધૂણે, વિલપે વિજોગની પીડી રે; – જાગી ૩

કરે કાલાવાલા, મનોરથ ઠાલા, ઠણઠણતી દે સમ રે,
તમારે તો હસવું, મારે રોઈ મરવું, ધીરજ રાખું ક્યમ રે? – જાગી ૪

આપી સંજોગસુખ, ને દેવું દુઃખ, મારી કરમની રેખા રે,
અતિશે ના તાણો, દયા મન આણો, તમને બાપના સમ, દો દેખા રે. – જાગી ૫

જુઓ પ્રીત તપાસી, હું છું દાસી, દંડ દેવો તે શા સારુ?
કરો સ્નેહ, તજું છું દેહ, વહાલા! અતિઘણું નહિ વારુ રે; – જાગી ૬

મીટ માંડો ને ખટપટ છાંડો, ન બોલો તો કંઠ નાખું વાઢી રે,
બીડી માટે થયાં મન ખાટાં, કહો તો મુખનું તંબોલ[2] લઉં કાઢી રે; – જાગી ૭

અનેક ઉપાય કીધા કન્યાએ, ન બોલ્યો નાથ, ને આશા ભાગી રે,
વદે વિપ્ર પ્રેમાનંદ, ગતિ થઈ મંદ, પછે ઓખા રોવા લાગી રે. –
જાગી ૮



  1. વણસાડ્યું-બગાડ્યું
  2. તંબોલ-પાન