કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – વેણીભાઈ પુરોહિત/૨૯. ભિક્ષા

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
૨૯. ભિક્ષા


હું શાયર છું, પણ આજ સવાલી થાવામાં પણ લ્હાણી છે,
હું કર લંબાવી ઊભો છું, એ હાથની મૂંગી વાણી છે.

ના અસ્ત્ર-શસ્ત્ર, ના હળ-દાતરડું, ધાન્ય અગર ધન ના જોઈએ,
એક નાની ચીજ માગું છું, જે જાણીતી તોય અજાણી છે.

ઘરની વાત કરી લઉં ઘરમાં, રીત-રસમ એ શાણી છે,
આ આઝાદીના સેંથામાં કંઈ લાખો લીંખ ભરાણી છે.

પોતાના માથામાં નિશદિન પોતે ન્હોર ભરાવે છે,
એ મીઠી પીડાથી એની આંખો પણ છલકાણી છે.

એ જુલ્ફાંમાં કંઈ તેલ નથી, સમદરનું ખારું પાણી છે,
હું આજ કાંસકી માગું છું, એ દેવી રૂપ-દુભાણી છે.

(સ્વાતંત્ર્યપ્રાપ્તિ પછીના અમુક કાળપર્યંત પ્રવેશેલા નૈતિક અધઃપતનને તબક્કે)
(દીપ્તિ, પૃ. ૭૪)