ચાંદનીના હંસ/૫૨ ઉન્માદ

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.


ઉન્માદ


કંકાલ ડાળ ડાળ ને વિકરાળ ચંદ્રરેલ.
ધમની શિરાઓ ફેડીને ઊછળી પડે છે વ્હેલ.

બે આંખ તળે સળગતાં મૂળિયાં મસાણ પુલ,
ખોદી તો જડ્યાં યોનિમાં સિંદુરિયાં ત્રિશૂલ.
એ દૂર દૂર દૂર બહુ જ દૂર છે વંઠેલ.
ધમની શિરાઓ ફેડીને ઊછળી પડે છે વ્હેલ.

પૂંઠે છે શ્વાન પીપળે ને આભમાં ઘોડા.
એ ધધગતા અગ્નિમઢ્યા વંટોળિયા ઘોડા.
ઝાઝા એ ઊડે આભમાં ને ભોંયપે થોડા.
એ આંખડી શા આભલે મારે છે હથોડા.
પ્રકટે છે ઝાળ સ્વર્ણની જ્યાં જ્યાં પડે ડોળા.
ઊછળે છે છોળ છોળ ને એ છોળમાં પ્હોળા.

એ ધધગતા અગ્નિઘડ્યા વંટોળિયા ઘોડા.

જળમાં જઈ ઊંડે ઊંડે ચળકી રહ્યું છે તેલ.
કંકાલ ડાળ ડાળ ને વિકરાળ ચંદ્રરેલ.

૧૦-૧૨-’૭૭