દલપત પઢિયારની કવિતા/હું બાહર ભીતર જોતી!
ચીઢા વચ્ચે ચોક ખૂલ્યા ને ચઉદિશ વરસ્યાં મોતી
હું બાહર ભીતર જોતી!
મેં પ્રગટાવ્યો દીપ, દીપમાં હું જ ઝળોહળ જ્યોતિ,
હું જ ચડી મંદિર આરતી હું જ મગન થઈ મો’તી
કોની મૂરતિ ક્યાં પધરાવું, ઘર લિયો કોઈ ગોતી,
હું બાહર ભીતર જોતી!
જળ મધ્યે હું ઝીલતી ઝીલણ હું જ ખળળ ખળ વહેતી,
હું મોજું, હું મત્સ્ય, છીપ હું, હું જ છલોછલ મોતી,
કુંભ ભરી આ કોણ નીકળ્યું? અરથ લિયો કોઈ ઓતી
હું બાહર ભીતર જોતી!
હું માટી, હું મણકો, મંડપ, ગગન રમણ રળિયાતી,
શાખા પર્ણ પવન, ઊમટી હું, હું જ શમી મૂળમાંથી,
કોણ જગાડે ક્યાં જઈ કોને? – જ્યોત જુદી જ્યાં નો’તી
હું બાહર ભીતર જોતી!
હું મારી નગરીમાં પેઠી, હાશ કરીને બેઠી.
ના આવું, ના નીસરું અહીંથી, કબૂ ન ઊતરું હેઠી,
કયે ખૂણેથી ખબર મોકલું? – હું જ મને જ્યાં ખોતી
હું બાહર ભીતર જોતી!