ખંખેરી ફેંકી દે વૃક્ષ પાંદડાં, ના કદી થડ; રૂઢિઓ ખરતી રુક્ષ, ટકી ર્હે સંસ્કૃતિ-વડ. અમદાવાદ, ૧૯-૮-૧૯૪૫ (સમગ્ર કવિતા, પૃ. )