કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – હરિકૃષ્ણ પાઠક/૧૨. તડકાની આંગળીએ
૧૨. તડકાની આંગળીએ
(સવૈયા)
તડકાની આંગળીએ ખેંચ્યાં સ્હેજ ટાઢનાં ચીર,
ઝબકારામાં જાગી ઊઠ્યાં સૂતાં સરવર-નીર.
હૂંફ ઓઢીને નીંદર પોઢી, શ્વાસ શ્વાસમાં ફોરે,
આળસ મરડી ઊઠ્યા પહેલાં બે’ક ચુંબનો મ્હોરે.
ધુમ્મસની દુનિયા લૈ ધુમ્મસ હળુહળુ વીખરાય,
રાત થતાંમાં આવ્યુંઃ ક્હેતું આંખે ઓઝલ થાય.
કલબલાટનાં કાબર-ચકલાંઃ ફરફરાટની પાંખ –
ફરકે ત્યાં તો દુનિયાદારી માંડી દેતી આંખ.
ડગમગ રસ્તા ઘડીવારમાં સીધા અક્કડ ચાલે;
તડકો ઓઢી ટાઢ મલપતી ઠરે ગુલાબી ગાલે.
૧૬-૧૨-૬૬
(જળમાં લખવાં નામ, પૃ. ૫૦)