ગાતાં ઝરણાં/કોઈ પનિહારી
ગાય છે ને ઘૂમે છે એમ જિંદગી મારી,
રાત્રિએ દળે દળણાં, જેમ કોઈ દુખિયારી.
એમ તુજ વિચારોને ભૂલવા ચહે છે મન,
ત્યાગની કરે વાતો જેમ કોઈ સંસારી.
રંગ એ રીતે પૂર્યા કુદરતે પતંગામાં,
જે રીતે ચિતા આગળ હો સતીને શણગારી.
પૂર્વમાં સરિત-કાંઠે એમ સૂર્ય ઊગ્યો છે,
બેડલું ગઈ ભૂલી જાણે કોઈ પનિહારી!
એ રીતે પડી આંટી મારી હસ્તરેખામાં,
ગૂંચવાઈ ગઈ જાણે જોઈને દયા તારી.
બુધ્ધિ આજ એ રીતે લાગણીને વશ થઈ ગઈ,
જઈ ઢળે ઉષા–ચરણે જેમ રાત અંધારી.
તા૫ કંઈ ‘ગની’ એેવો જિંદગી ખમી રહી છે,
થઈ ગઈ છે વર્ષાની જાણે પૂર્ણ તૈયારી !
૨૨-૬-૧૯૫૩