ગુજરાતી સૉનેટકાવ્યો/આ રસ્તાઓ

૪૧. આ રસ્તાઓ

ઉશનસ્‌

મને આ રસ્તાઓ જરીય ઠરવા દે ન, ઘરમાં
ઘૂસી આવે ક્યાંથી ઘર વગરના, ચોર; પકડી
લિયે હૈયું, મારા કર પકડીને જાય ઘસડી,
ન પૂરું સૂવા દે; સ્વપ્ન મહીં આવે નજરમાં.

વીંટાયા છે કેવા પૃથિવી ફરતા લેઈ ભરડા!
નવા અક્ષાંશોની ઉપર નવ રેખાંશ-ગૂંથણી!
અરે, આ કૈં વાંકા ગલ જલધિનીરે જઈ પડ્યા!
હલાવું આ બીજા તરુવિટપ શા, તો મધપૂડા

ઊડે વસ્તી કેરા ટીશી ટીશી રહે શી બણબણી!
મને આ પૃથ્વીની પ્રીત પણ અરે, એવી જ મળી :
રહે ના દીવાલો ભીતર ગૃહિણી શી ઘર કરી;
છતાં, હાવાં તો એ રખડું શું હૈયું એવું હળ્યું કે

હું સ્વર્ગેથીયે આ પૃથિવી પર પાછો ફરીશ, હા;
–હજી કૈં કૈં રસ્તા મુજ પદની મુદ્રા વણ રહ્યા.
૧૯૬૫