ગુજરાતી સૉનેટકાવ્યો/ચબરખી..!
૧૩૪. ચબરખી..!
અનિરુદ્ધસિંહ ગોહિલ
જૂનાં પત્રો, વ્હાલા સહુજન તણા સૌ નજરથી
જુદા પાડી, ફાડી અગન ઢગલે કોઈ દ્વિજ શો;
હવિષ્યોનો હવન મહીં કંઈ હોમ ધરતો.
ત્યહીં ઓચિંતાની હૃદયગમ થોડી ચબરખી
અરે ક્યાંથી! હાથે જરજરિત લાગી મમ ભલા!
મથ્યો હું, ને લાગી ગડ ચબરખીની ઉકલવા-
અને સાથે ગાળ્યો ગત સમય જે આપણ સખે!
ભલે ચિઠ્ઠી ના, કાગળ ન, ખત આ તો ચબરખી -
પરંતુ તોયે શી પ્રિય હૃદય જેવું ધડકતી.
‘અવાશે તો આવી....વચન’ પણ ઊધી ગઈ ખણી;
વળી બીજી માંહે ‘મળ શિવ તણા મંદિર મહીં.’
ડૂમો બાઝ્યો ‘તારા વગર ક્ષણ એક્કેક વસમી.’
ખજાના જેવી આ સહજ મળી આવી ચબરખી!
જડી આવી જાણે જિવનક્ષણ મારી અબરખી!