પન્ના નાયકની કવિતા/તારું ઘર એ તારું ઘર
૨૪. તારું ઘર એ તારું ઘર
તારું ઘર એ તારું ઘરઃ ને મારું ઘર એ મારું,
નથી કશું કૈં આપણું,
હું તો જોને મારે હાથે સળગાવીને અહીં બેઠી છું.
અરે! બરફનું તાપણું.
લોકલાજના પડદા રાખી જીવવાનું એ જીવન નથી.
વહેરાવાનું, લ્હેરાવાનું જીવન નથી ને મરણ નથી,
સગપણનું આ સ્વરૂપ મને તો લાગી રહ્યું બિહામણું.
હું તો જોને મારે હાથે સળગાવીને અહીં બેઠી છું.
અરે! બરફનું તાપણું.
તારે તારાં કામ, ધામ ને મારી એકલ રાત,
ક્યારેક તારી આવનજાવનઃ ક્ષણભરનો સંગાથ,
આવી રીતે જીવી જવાનું લાગે છે અળખામણું
હું તો જોને મારે હાથે સળગાવીને અહીં બેઠી છું.
અરે! બરફનું તાપણું.