ઉદયાપુરરી કામણી, ગોખે કાઢે ગાત્ર; દેવાળુંરાં મન ડગે, માનવિયાં કુણ માત્ર!
ઉદેપુર–મેવાડની સુંદરીઓનાં રૂપ એવાં હોય છે કે મેડીને ઝરૂખેથી એ જરાક જ મુખ બહાર કાઢે ત્યાં આકાશના દેવોનાં મન પણ ચળી જાય છે — ત્યાં બિચારા માનવીનું તો પૂછવું જ શું!