ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/પારુલ કંદર્પ દેસાઈ/એક ડગલું આગળ: Difference between revisions

કિરીટ તો સવારે વહેલો તૈયાર થઈને નીકળી ગયો. કયાંથી મેળવશે તે આટલી મોટી રકમ? એકદમ તેને વિચાર આવ્યો. તે તિજોરી પાસે ગઈ. ચોરખાનામાંથી ઘરેણાંનો ડબ્બો કાઢ્યો. એની સાથે જ પાતળા કાપડની કોથળી નીકળી. અરે, આ તો કશાકનાં બીજ છે! હથેળીમાં પડેલા બીજ સામે તે જોઈ રહી. મમ્મીને ગાર્ડનિંગનો શોખ હતો. તેણે આપ્યાં હતાં. શેનાં હતાં તેય અત્યારે યાદ નહોતું. કિરીટને કચરો થાય એ ગમતું નહીં એટલે મોટી ગૅલેરી હોવા છતાં એક તુલસીના કૂંડા સિવાય તેણે કશું રાખ્યું ન હતું. ‘દરેક બીજમાં એક વૃક્ષ રહેલું હોય છે. તેને માટીમાં રોપી ખાતર-પાણી આપવાનું હોય છે.’ મમ્મીએ એક વાર કહ્યું હતું તે યાદ આવ્યું. ગયા મહિને જ મૅનેજરે બોલાવીને કહ્યું હતુંઃ પ્રમોશન સ્વીકારી લો, મૅડમ. આ છેલ્લો ચાન્સ છે.’ ખુલ્લા ડબ્બામાં પડેલાં ઘરેણાંના ચળકાટ સામે તે જોઈ રહી… ‘મારી કમાઈનાં છે આ ઘરેણાં!’ વળતાં જ તેના મને કહ્યું ‘પસંદગી તો કિરીટની ને? ના, આ ઘરેણાં પર તે બૅંકમાંથી લોન નહીં લે. તો પછી? તે પછી શું? એમ્પ્લોયર્સ વેલ્ફર સ્કીમ છે જ ને? આટલાં વર્ષોથી કયારેય લાભ લીધો નથી… ને મારે તો લોન જ લેવી છે ને? તાત્કાલિક પૈસાની વ્યવસ્થા ત્યાંથી જ થઈ શકશે. પણ કિરીટને ખબર પડશે ત્યારે? …ખબર શું પડશે? હું જ કહીશ – મેં રેણુકાને મદદ કરવા લોન લીધી છે અને હપ્તા મારા પગારમાંથી જ કપાશે. અને મેં મેં પ્રમોશન સ્વીકારી લીધું છે. મોટેભાગે વલસાડ બ્રાંચમાં ‘મેનેજર તરીકે ટ્રાન્સફર થશે.’ પૂરા આત્મવશ્વાસથી તૈયાર થઈને નિશા બૅંકમાં જવા નીકળી.

{{Poem2Close}}