|
|
| Line 52: |
Line 52: |
|
| |
|
| બાળા બેબાકળી રે, કંપે કદલી<ref>કદલી-વેલો</ref>સરખા ચરણ; | | બાળા બેબાકળી રે, કંપે કદલી<ref>કદલી-વેલો</ref>સરખા ચરણ; |
| કસણ કસ્યા વિના રે કંચુકી, અવળાં છે આભરણ. ૧૬
| |
|
| |
| બારીએ બાળકી રે, ઊભી રહી ત્યાં આવી,
| |
| કૌભાંડે કુંવરી રે અભયવચને બોલાવી : ૧૭
| |
|
| |
| ‘ચિત્રલેખા કહાં ગઈ? એકલડી દે દર્શન!
| |
| કન્યારૂપ કહાં ગયું રે, જે તું થઈ છે નારી-તન? ૧૮
| |
|
| |
| શરીર સંકોચતી રે, વ્રેહે વ્યાકુળી રે, બહેની!
| |
| ઘર માંહે કોણ છે રે? શીઘે્ર મુજને સાચું કહેની.’ ૧૯
| |
|
| |
| ઘૂંઘટડો તાણતી રે બોલે ઓખા ભાંગી વાત :
| |
| ‘ડીલ વારુ નથી રે, ચિત્રલેખાએ કીધું શયન, ૨૦
| |
|
| |
| તેણે હું વ્યાકુળી રે, નયણે ભરું લોચન,’
| |
| કૌભાંડ ઓચરે રે, ‘કાં બોલો આળપંપાળ? ૨૧
| |
|
| |
| હેઠાં ઊતરો રે, નહિ તો ચડીને જોશું માળ. ૨૨
| |
|
| |
| ::::'''વલણ'''
| |
| ‘ચડીને જોશું માળ જ્યારે, ભાંગશે તમારો ભાર રે;
| |
| એવું જાણી હેઠાં ઊતરો, રાય કોપ્યો છે અપાર ૨ે.’ ૨૩
| |
| વર્ષાઋતુ વહી ગઈ રે, રમતાં રંગવિલાસ,
| |
| સુખ પામી ઘણું રે, તેહવે આવ્યો આશ્વિન માસ. ૧
| |
|
| |
| રક્ષક રાયનો રે, તેણે દીઠી રાજકુમાર,
| |
| ‘કન્યારૂપ ક્યહાં ગયું રે? ઓખા દીસે છે રે નાર! ૨
| |
|
| |
| ચિત્રલેખા છે નહિ. રે, એકલડી દે દર્શન,
| |
| રાતી રાતી આંખડી રે, પ્રફુલ્લિત દીસે તંન. ૩
| |
|
| |
| હીંડે ઉર ઢાંકતી રે, શકે થયો છે નખપાત,
| |
| અધર પર શ્યામતા રે, કોએક પુરુષ-દંતના ઘાત. ૪
| |
|
| |
| સેવક સંચર્યા રે દેખીને નવો વિકાર,
| |
| મંત્રી કૌભાંડને રે જઈને કહ્યા સમાચાર. ૫
| |
|
| |
| પ્રધાન પરવર્યો રે જહીં છે અસર કેરો નાથ,
| |
| ‘રાયજી! સાંભળો રે,’ કહે છે મંત્રી જોડીને હાથ. ૬
| |
|
| |
| ‘લૌકિક વારતા રે, એક આપણને લાંછન,
| |
| જીભલડી છેદીએ રે, કેમ કહું પ્રગટ વચન? ૭
| |
|
| |
| બાળકી તમ તણી રે, તે તો થઈ છે નારીરૂપ;’
| |
| એવું સાંભળી રે, આસનથી ડગિયો ભૂપ. ૮
| |
|
| |
| ધજા ભાંગી પડી રે, અમથી અકસ્માત,
| |
| બાણ કંપ્યો ઘણું રે, ‘મંત્રી! કહેને સાચી વાત.’ ૯
| |
|
| |
| ‘શિવે કહ્યું તે થયું રે : તારી ધજા થાશે પતન.
| |
| ત્યારે જાણજે રે, કો રિપુ થયો ઉત્પન્ન.’ ૧૦
| |
|
| |
| ‘જાઓને મંત્રી! તમો રે, જુઓ પુત્રી કેરી પેર,
| |
| કોઈ જાણે નહિ રે, તેમ તેડીને લાવો ઘેર.’ ૧૧
| |
|
| |
| પ્રધાન પરવર્યો રે, સાથે ડાહ્યા ડાહ્યા જન,
| |
| ઓખાને માળિયે રે, હેઠા રહીને વદે વચન. ૧૨
| |
|
| |
| કૌભાંડ ઓચરે રે, ‘ઓખાજી! દો દર્શન;
| |
| ચિત્રલેખા કાંહાં ગઈ રે? ચાલો, તેડે છે રાજન’. ૧૩
| |
|
| |
| થર થર ધ્રૂજતી રે, પડી પેટડિયામાં ફાળ,
| |
| ‘શું થાશે, નાથજી રે? આવી લાગી છે જંજાળ! ૧૪
| |
|
| |
| તમો રખે બોલતા રે, નાથજી! દેશો મા દરશન.’
| |
| મુખ ઊડી ગયું રે, થયાં સજળ બે લોચન. ૧૫
| |
|
| |
| બાળા બેબાકળી રે, કંપે કદલી સરખા ચરણ;
| |
| કસણ કસ્યા વિના રે કંચુકી, અવળાં છે આભરણ. ૧૬ | | કસણ કસ્યા વિના રે કંચુકી, અવળાં છે આભરણ. ૧૬ |
|
| |
|