અભિમન્યુ આખ્યાન/કડવું ૪૫: Difference between revisions

અભિમન્યુ આખ્યાન/કડવું ૪૫ (view source)

Revision as of 13:07, 12 November 2021

8,059 bytes added , 13:07, 12 November 2021

no edit summary

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 3: / Line 3: @@
 {{Poem2Open}}
-{{Color|Blue|
+{{Color|Blue|[ચોથે કોઠે પાંડવો સામેના સંગ્રામનું બીડું દુર્યોધનપુત્ર લક્ષ્મણ ઝડપે છે. અભિમન્યુ ખડગ્ વડે એનું મસ્તક છેદી નાખતાં દુર્યોધન કરુણ વિલાપ કરે છે.]}}{{Poem2Close}}
+<Poem>
+::::::'''રાગ સારંગ'''
+વૈશંપાયન વાણી ઓચરે, રાય જનમેજય શ્રવણે ધરે
+નાઠા કૌરવ વાળી મૂઠે, પાંડવ આવ્યા ચોથે કોઠે.{{Space}}			૧
+ઊભો રહી બોલે દુર્યોધન, ‘છે કોઈ ક્ષત્રાણીનો તન;
+ગયું રાજ મારું પાછું વાળે, પાંડવને આવતા ખાળે?’	::::::	૨
+તાત તણાં વાયક સાંભળી, લક્ષ્મણ કુંવર બોલ્યો વળી,
+આવી તાતને કરી પ્રણામ : ‘હવે હું કરું સંગ્રામ.::::::			૩
+અભિમન્યુનાં પ્રાક્રમ શું ય? એક પલકમાં મારું હુંય;
+કોપ્યો તમારો દીકરો, ત્યારે પાંડવનો શો આશરો?’::::::		૪
+દુર્યોધન કહે : ‘સુત શાર્દૂલ, તેં દીપાવ્યું કૌરવકુળ;’
+સરખેસરખા ક્ષત્રીકુમાર, સાથે લીધા સોળ હજાર.::::::		૫
+સમાન વસ્ર ને સમાન કાય, સરખા રૂપે નવ બદલાય;
+એવી શોભા લક્ષ્મણ તણી, ચઢી ચાલ્યો અભિમન્યુ ભણી.::::::		૬
+સુભટ સાથ સર્વે પ્રેરિયો, સૌભદ્ર આવતો ઘેરિયો;
+જેમ શશીને ઢાંકે ઘન, ત્યમ ઢાંકી દીધો અભિમન.::::::		૭
+સોળ સહસ્ર સાથે તૂટિયા, ધનુષથી શર શીઘ્રે છૂટિયાં;
+શક્તિ મુશલ ગદા અતુલ, તોમર ભોગળ પડે ત્રિશૂલ.::::::		૮
+કુંજર બહુ કિકિયારા કરે, ખડ્ગ સાંકળ લઈ સૂંઢે ફરે,
+કુંભસ્થળ મદધારા ઝરે, આગળ આવે તે મસળાઈ મરે.::::::		૯
+કૌરવ પાંડવનો થયો રોળ, રણમાં ઊડે રુધિરની છોળ;
+લક્ષ્મણ વીરને વકારતો, હાથે સુભટને સંઘારતો.::::::			૧૦
+એમ વિરથ કૌરવને કર્યા, પાંડવના યોદ્ધા ઓસર્યા;
+ભીમ-શલ્ય, દુર્યોધન-ધર્મ, એમ વઢે જુગ્મ કરીને શર્મ.::::::    	૧૧
+કર્ણ આવ્યો કરતો માર, ત્યારે કુંતીસુતે ખાધી હાર;
+પારધીની પેરે ટોળે મળ્યા, ભીમસેનને વીંટી વળ્યા.::::::		૧૨
+ધર્મ કહે : ‘અભિમન્યુ, પાછા વળો, ઓ ભીમને કીધો આકળો;’
+કાકાનાં વાયક મસ્તક ધરી, અભિમન આવ્યો પાછો ફરી.::::::		૧૩
+કૌરવ મુખે કરે મરકલાં, નાઠા જેમ નાસે ચરકલાં;
+શરધારા અભિમન્યુ તણી, માર્યા કૌરવ વીણી વીણી.::::::		૧૪
+ત્રણ બાણે વેધ્યો કર્ણ, થયો અચેત જાણે પામ્યો મર્ણ;
+નાઠો અશ્વત્થામા ઋષિરાય, જેમ વાઘ-ભોએ નાસે ગાય.::::::		૧૫
+દુઃશાસન વીંધ્યો શર તીણે, નાઠો દુર્યોધન વેવલાં વીણે;
+દેખી લક્ષ્મણને રીસ ચડી, અભિમન ઉપર કીધી હડી.::::::		૧૬
+સોળ સહસ્ર યોદ્ધા સહિત, લક્ષ્મણે યુદ્ધ કીધું અનીત;
+સૌભદ્રે કીધો પાળો પાય, બીજો રથ મોકલ્યો ધર્મરાય.::::::		૧૭
+તે રથ ઉપર થયો આરૂઢ, પછે પ્રાક્રમ કીધું પ્રૌઢ;
+એકે વારે સોળ હજાર, બાણ મૂક્યાં કિરીટી-કુમાર.::::::		૧૮
+લક્ષ્મણના સંગી જે ધીશ, સોળ સહસ્રનાં છેદ્યાં શીશ;
+વિરથ કીધો લક્ષ્મણ વીર, તેનું બાણે પ્રોયું શરીર.::::::			૧૯
+લક્ષ્મણ પડવાને લડથડ્યો, અભિમન ઊતરીને દડબડ્યો;
+જોતા ક્ષત્રી સર્વ નરેશ, પાડી મુકુટ ને સાહ્યા કેશ.::::::		૨૦
+વીજળી સરખો ખડ્ગ કાઢિયો, ઊંચો હાથ કરી ત્રાડિયો;
+જેને જોબનનો ઉન્માદ, દુર્યોધનને કીધો સાદ.::::::			૨૧
+‘અરે અહંકારી! તું ઓરો આવ, તારા કુંવરને મુકાવ;’
+ત્યારે લક્ષ્મણની આંખ ભરાઈ, ‘મેલ મેલ પડ, પિતરાઈ.’::::::		૨૨
+વદનકળા રહી છે હસી, જાણે પ્રગટ્યો પૂનમનો શશી;
+અદ્ભુત શોભા રહી છે વસી, એહવું મસ્તક કાપ્યું ધસી.::::::		૨૩
+જ્યાં ઊભો દુર્યોધન રાય, મસ્તક માર્યું હૃદયામાંય;
+કૌરવનાં ભાંગ્યાં ઓસાણ, પાંડવનાં વાગ્યાં નિસાણ.::::::		૨૪
+કૌરવપતિ કરે વિલાપ : ‘કોણ પ્રગટ્યું મારું પાપ?
+લક્ષણવંતા હો લક્ષ્મણ, કાં વિસરી ગયો સગપણ?::::::		૨૫
+કુંવર નહિ દીજે દુખડાં, હું કોનાં જોઉં મુખડાં?
+ઊઠો લાડકવાયા કુંવર, કાં બેસાડ્યું મારું ઘર?’::::::			૨૬
+એમ આંખે આંસુ ભરે, દ્રોણાદિક આશ્વાસન કરે;
+રોવે નહિ આવે કુમાર, ઊઠો રાજા, થાઓ હોશિયાર.’::::::		૨૭
+દુર્યોધન કહે : ‘ઊઠું શું? જીવ્યા માંહે નથી જીવતો હું;
+પુત્ર ગયો મૂકીને ભોગ, મને ઘટે લેવો જોગ.::::::			૨૮
+અભિમન્યુએ વાળી રુધિરની નીક, એ રાજ્યને પડો ધિક!’
+પછે શકુનિએ ઝાલ્યો હાથ, દુર્યોધન બેસાડ્યો રથ.::::::		૨૯
+::::::			'''વલણ'''
+રથ ઉપર ખપ કરી બેસાડ્યો, દુર્યોધન રોતો વળી;
+સંજયનાં વાયક સાંભળી ધૃતરાષ્ટ્ર પડ્યા ધરણે ઢળી.::::::		૩૦
+</Poem>