તપસ્વી અને તરંગિણી/બે: Difference between revisions

no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 130: Line 130:
<center>'''(વિભાણ્ડકનું પ્રસ્થાન)'''</center>
<center>'''(વિભાણ્ડકનું પ્રસ્થાન)'''</center>
'''ઋષ્યશૃંગ''' : (આંટા મારતાં મારતાં) નારી...નારી, નારી. નવું નામ, નવું રૂપ, નવી ભાષા. નવું એક જગત...મોહિની, માયાવિની ઉર્વશી. નવો જપમંત્ર મારો... મારી માતા એક કિરાતરમણી છે. મારા પિતાએ તેને અરણ્યમાં ગ્રહણ કરી હતી. મારા બ્રહ્મચારી પિતા...ત્યારે તું નારી છે? તપસ્વી નથી, કોઈ પુરુષ નથી, નારી? તું નારી છે, હું પુરુષ છું... મારા પિતાએ જાણ્યો હતો આ રોમાંચ, મારી માતા શું તારા જેવી જ મનોરમા હતી? હું સ્નાન નહીં કરું જેથી તારા ચુંબનની અનુભૂતિ લુપ્ત ન થઈ જાય, હું જાગતો રહીને તારું ધ્યાન ધરીશ,...તું ક્યાં છે? અહીં–અહીં–અહીં આ હમણાં જ હતી, અત્યારે કેમ નથી? હું તારા વિરહમાં દુઃખી છું, હું તારાં દર્શન વિના તપ્ત છું, તું આવ, તું પછી આવ.
'''ઋષ્યશૃંગ''' : (આંટા મારતાં મારતાં) નારી...નારી, નારી. નવું નામ, નવું રૂપ, નવી ભાષા. નવું એક જગત...મોહિની, માયાવિની ઉર્વશી. નવો જપમંત્ર મારો... મારી માતા એક કિરાતરમણી છે. મારા પિતાએ તેને અરણ્યમાં ગ્રહણ કરી હતી. મારા બ્રહ્મચારી પિતા...ત્યારે તું નારી છે? તપસ્વી નથી, કોઈ પુરુષ નથી, નારી? તું નારી છે, હું પુરુષ છું... મારા પિતાએ જાણ્યો હતો આ રોમાંચ, મારી માતા શું તારા જેવી જ મનોરમા હતી? હું સ્નાન નહીં કરું જેથી તારા ચુંબનની અનુભૂતિ લુપ્ત ન થઈ જાય, હું જાગતો રહીને તારું ધ્યાન ધરીશ,...તું ક્યાં છે? અહીં–અહીં–અહીં આ હમણાં જ હતી, અત્યારે કેમ નથી? હું તારા વિરહમાં દુઃખી છું, હું તારાં દર્શન વિના તપ્ત છું, તું આવ, તું પછી આવ.
{{Poem2Close}}
<Poem>
'''(નેપથય્યમાં દ્રુત લયમાં સંગીત, ઋષ્યશૃંગ ઉત્કર્ણ)'''
જાગો જીવ, જાગો જીવ, જાગો જીવ,
છોડો નિદ્રા, છોડો નિદ્રા, છોડો નિદ્રા.
જાગો હૃદય, જાગો વેદના, જાગો સ્વપ્ન,
આવો વિદ્યુત્, આવો વજ્ર, આવો વર્ષા.
</Poem>
{{Poem2Open}}
(તરંગિણીનો પ્રવેશ પછીના ભાગમાં રહી રહીને વચ્ચે મૃદુ તંતુવાદ્ય સંગીત)
ઋષ્યશૃંગ : આવો.
તરંગિણી :  હું વિદાય લેવા આવી છું. તમે મ્લાન કેમ દેખાવ છો?
ઋષ્યશૃંગ : હું દુઃખી છું.
તરંગિણી : તપોધન, તમે પણ શું દુઃખને આધીન છો?
ઋષ્યશૃંગ : મારા દેહમાં જ્વાળા બળે છે–અને તેનું કારણ તું છે?
તરંગિણી : ગુણમય. અવશ્ય મેં અજાણતાં જ અપરાધ કર્યો છે, મને ક્ષમા કરો. પ્રસન્ન થઈને સંમતિ આપો હું સ્વસ્થાને જાઉં.
ઋષ્યશૃંગ : ના—જઈશ નહીં.
તરંગિણી : પણ હું જ જો તમારા કષ્ટનું કારણ હોઉં તો મને દૂર કરવી એ જ તમારી શુશ્રૂષા.
ઋષ્યશૃંગ : તારું વ્રત સમાપ્ત થયું નથી.
તરંગિણી : મારા વ્રતનો તો છેડો જ નથી.
ઋષ્યશૃંગ : (હાથ લંબાવીને) આવ, પૂરું કર તારું વ્રત. આવ!
તરંગિણી : તપોધન, મન બીક લાગે છે, ક્યાં છે પેલી તમારી સ્નિગ્ધ સકરુણ દૃષ્ટિ? ક્યાં છે પેલી ઉદાર આનંદિત મૂર્તિ?
ઋષ્યશૃંગ : મને ખબર પડી છે તું કોણ છે. તું નારી છે.
તરંગિણી : કુમાર, હું તમારી સેવિકા છું.
ઋષ્યશૃંગ : મને ખબર પડી છે હું કોણ છું. હું પુરુષ છું.
તરંગિણી : તમે મારા પ્રિય છો, તમે મારા મિત્ર છો, તમે મારી મૃગયા છો, તમે મારા ઈશ્વર છો.
ઋષ્યશૃંગ : તું મારી ક્ષુધા છે, તું મારું ભક્ષ્ય છે, તું મારી વાસના છે.
તરંગિણી : મારા હૃદયમાં તમે રત્ન છો.
ઋષ્યશૃંગ : મારા શોણિતમાં તું આગ છે,
તરંગિણી : મારા સુંદર છો તમે,
ઋષ્યશૃંગ : મારી લૂંટ છે તું.
તરંગિણી : કહો, તમે હમેશને માટે મારા રહેશો.
ઋષ્યશૃંગ : તું મને જોઈએ. તું મારી જરૂર છે.
તરંગિણી : તો ચાલો–ચાલો મારી સાથે, ત્યાં ચાલો જ્યાં હું તમને છાતીની અંદર સંતાડી રાખી શકીશ.
ઋષ્યશૃંગ : હું ગમે ત્યાં જાઉં તેથી શું હાનિ છે? હું ગમે ત્યાં અટકું તેથી શું હાનિ છે? બસ તું મને જોઈએ, તું મને જોઈએ.
{{Poem2Close}}
{{Poem2Close}}
26,604

edits