26,604
edits
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/રતન ગિયું રોળ!: Difference between revisions
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર-4/રતન ગિયું રોળ! (view source)
Revision as of 16:24, 4 March 2022
, 16:24, 4 March 2022no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 255: | Line 255: | ||
તો —] | તો —] | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<poem> | |||
<center> | |||
'''વવારીએં વાળા, તળિયે ટાઢક જોય,''' | |||
'''(પણ) કેળ્યું કોળે ના, પાણી વણની, પોરહા!''' | |||
</poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે વાળા દરબાર, તું કહે છે કે હું ફરી વાર પરણું. મારા સ્નેહરૂપી ઝાડને તું કાંઈ ટાઢું પાણીવાળું તળ જોઈને એટલે કે કોઈ સ્નેહભર્યું પાત્ર જોઈને, રોપવા માગે છે. પણ હે બાપ, મારો સ્નેહ તો કેળના રોપા સરીખો કોમળ છે. એને ઉપરથી પાણીના સિંચન વિના કોળાવી નહિ શકાય. એનો તો મરનાર એ ચારણીનું જ પ્રેમજળ પીવા જોઈએ.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''સૂતલ સખ કરે, કણકણતું કુંજાં જી,''' | |||
'''માર્યું મધરાતે, પાદર તારે, પોરહા!''' | |||
</poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે પોરસા વાળા, કુંજ પક્ષીઓની રીત છે કે રાતે ક્યાંઈક આખું વૃંદ ઓથ ગોતી આરામ કરે અને ચાર કુંજડાં વારાફરતી ચોકી રાખે. સૂતાં સૂતાં કુંજડાં લહેરથી ઝીણું ઝીણું કણક્યા કરે. આવી લહેરથી મારું હૃદય-પક્ષી પણ પોઢ્યું હતું. ત્યાં તો બરાબર મધરાતની ભરનિદ્રામાં શિકારીએ માર્યું.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''વાછરડું, વાળા, ભાંભરતું ભળાય,''' | |||
'''(પણ) થર આતમ નો થાય, પરસ્યા વણનો, પોરહા!''' | |||
</poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે પોરસા વાળા, ગાય પોતાના વાછરડાને પોતાની સન્મુખ જ બાંધેલું જોતી હોય, છતાં પણ એને પોતાની જીભથી સ્પર્શ કર્યા વગર માતાનો જીવ ઠરતો નથી, તેમ મારા હૃદયને પણ મારી પ્રિયાના સ્મરણમાત્રથી જ શાંતિ નથી વળતી.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''ઊડી મન આંબર ચડે, ચકવાં જીં સદાય,''' | |||
'''કફરી રાત કળાય. પો’ ન ફાટે, પોરહા!''' | |||
</poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[સંધ્યાકાળથી જ વિખૂટા પડીને નદીના સામસામા કિનારા પર બેઠેલા ચક્રવાક પક્ષીનાં નર-માદા જેમ વારંવાર ઊડી ઊડીને ઝાડ પર ચડીને જોયા કરે કે સૂરજ ઊગ્યો છે? પ્હો ફાટી છે? એ રીતે મારું હૃદય-ચકવું પણ વારે વારે નજર કરે છે કે આ વિયોગ-રાત્રીનો અંત છે ખરો? પણ મારે તો મિલનનું પ્રભાત પડતું જ નથી.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''અમારા ઊડે ગિયા, અધ્ધર ઉચાળા,''' | |||
'''(હવે) વીસમશું વાળા, પેલા ભવમાં, પોરહા!''' | |||
'''તરસ્યાં જાય તળાવ, (ત્યાં તો) સરોવર સૂકે ગિયાં,''' | |||
'''અગનિ કીં ઓલાય, પીધા વિણની, પોરહા!''' | |||
</poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે પોરસા વાળા, તરસ્યાં થઈને અમે તો સરોવર-તીરે આવ્યાં ત્યાં તો છલોછલ ભરેલું સરોવર અમારી આંખો સામે પલકવારમાં સુકાઈ ગયું. હવે પાણી પીધા વગર મારા અંતરની પ્યાસની જ્વાળા શી રીતે ઓલવાય?] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''દેયું દિયાડે, સાંચવતાં સોનાં જીં,''' | |||
'''રોળાણી રાખોડે, પાદર તારે, પોરહા!''' | |||
</poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[દિવસોદિવસ અમે જે પ્રિય દેહને સોનાની માફક સાચવતાં હતાં, તે આજ તારે પાદર રાખમાં રોળાઈ ગઈ. ઓ પોરસા વાળા! ] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<center> | |||
'''સુઘડ હેતાળી સુંદરી, સુખની છાકમછોળ,''' | |||
'''(હવે) ધોખા ને ધમરોળ, પાદર તારે, પોરહા!''' | |||
</poem> | |||
</center> | |||